Επιστολή Καμπαμαρού

Ο τίμιος και άξιος νεαρός μπλογγερ καμπαμαρου ιγκανο σωστά έπραξε και ανέβασε το βίντεο με τις μπατσοσφαλιάρες δίνοντας μας ένα δείγμα από τα όσα επιμελώς κρύβονται πίσω από τις κλειδαμπαρωμένες πόρτες των ανακριτικών γραφείων. Εγώ λόγο ηλεκτρονικής συνωνυμίας με τον ξακουστό πια καμπαμαρου βρέθηκα στο μάτι του κυκλώνα δεχόμενος κάποια ξώφαλτσα μηνύματα συμπαράστασης ή μη που απευθύνονταν σε αυτόν. Το αξιότιμο ιστολόγιο ΤαΣπαμ με παρακάλεσε να έχει την αποκλειστικότητα της επιστολής καταπέλτη που ετοίμασα ξεκαθαρίζοντας όλη την αλήθεια γύρω από το καυτό ζήτημα των ημερών δηλώνοντας ουσιαστικά ότι δεν είμαι εγώ ο ήρωας που επιζητούν μερικοί.

Αν δεν είσαι ο Πολύδωρας και δεν ζητάς να αρθεί το ηλεκτρονικό μου απόρρητο συνέχισε εδώ.

Είναι ωραία με το σταρ τσανελ για παρέα!

Εντάξει τι να λέμε τώρα χιλιοειπωμένα πράγματα; Δε βαριέσαι ας το αναφέρουμε να την παλέψουμε με τις χαμένες εργατοώρες του εγκεφάλου μας μέσα σε αυτή την κόλαση των 40 βαθμών.
Λοιπόν είναι γνωστό ότι το σταρ και η καυτή ενημέρωση πάνε πακέτο. Αλλά απευθυνόμενος στους ρεπόρτερ του καναλιού θα ήθελα να επισημάνω ότι η χθεσινή είδηση του θανάτου 6 ατόμων από θερμοπληξία με φόντο το καλλίγραμμο κωλαράκι νεαράς στην παραλία παραλίγο να με στείλει και μένα στο hospital. Αυτός ο συνδυασμός κάλλους και τραγικής είδησης σκοτώνει.

Ιστορική στιγμή σταρ όμως αυτή εδώ.

Ω! είμαι τόσο Indie!!!

Ω! είμαι τόσο ιντι που φορώ εφαρμοστό τζιν καμπάνα και καλοκαιρινό λουλουδάτο πουκάμισο με φωσφοριζέ γιακά και δένω επάνω του μια καλοσιδερομένη μαύρη μικροσκοπική γραβάτα. Ω! είμαι τόσο ιντι που χτενίζω τα μαλλιά μου φράντζα στα αριστερά και ενίοτε τα βάφω μπλε και κόκκινα Ω! είμαι τόσο ιντι που περπατώ βαριά με τα χέρια στις τσέπες μοιράζοντας βλέμματα απαξίωσης δεξιά και αριστερά. Ω! είμαι τόσο ιντι που έχω στη συλλογή μου σπάνιο μπλουζάκι με στάμπα εντιτορς σε μονόχρωμο φόντο γραμμένη με μπλου ελεκτρικ γραμματοσειρά. Ω! είμαι τόσο ιντι που αγοράζω αποκλειστικά δίσκους από την χιτσχαικ και απαγορεύω στο εαυτό μου να ακούσει κομμάτι που εναλλάσσονται πάνω από 2 ακόρντα Ω! είμαι τόσο ιντι που καπνίζω μπαφο σε φεστιβάλ ξαπλωμένος πάνω σε μια μάζα από σαπισμένη άγευστη πίτσα αναμιγμένη με μπυροκάτουρο. Ω! είμαι τόσο ιντι που έχω τρυπήσει δυο σκουλαρίκια στις ρώγες μου Ω! είμαι ο σύγχρονος νέο-χίπις και γαμω την Αμερική κάθε φορά όταν παραβρίσκομαι σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ. Ω! είμαι τόσο ιντι που έχω αποκλειστικό καλοκαιρινό προορισμό την Φολέγανδρο και τα κουφονησια …άντε και στην χειρότερη Ικαρία.. Ω! είμαι τόσο ιντι που έχω κλάψει πάνω στο τάφο του κομπειν Ω! είμαι τόσο ιτνι που θέλω να γυρίσω το κόσμο με ένα δίκυκλο. Ω! είμαι τόσο ιντι που κάθε μου φράση την εμπλουτίζω με αγγλοσαξονικά επιφωνήματα γιατί λατρεύω την βρετανική πορ αρτ. Ω ! είμαι ένας σύγχρονος νέο-χίπις, ένας τρελός και όψιμος επαναστάτης , μια γκλαμουρατη αντίδραση στο πρέπον και το συντηρητικά κατεστημένο.

Τώρα μόλις τελειώσω αυτές τις γραμμές θα πάω να δω τι έκανε αυτός ο πατέρας μου με το μίνι κουπερ που του ζήτησα, το οποίο θέλω να γεμίσω με κάθε είδους αξεσουάρ των σονικ γιουθ. Α! και δε πιστεύω το χοντάκι που κυκλοφορώ τώρα να το πήγε πλυντήριο!!! μα τον Άγιο Νοελ Γκαλαχερ θα αυτοκτονήσω

Εσύ εκεί έξω dude που με διαβάζεις πόσο σουπερ ντούπερ καρακούλ «ανεξάρτητος» νιώθεις?

Σκύλα Μαρία Χουακίνα!

Καιρό έχω να ανεβάσω ποστ και αυτή η φάτσα του Γιαννου είναι ανυποφορη. Είναι και οι ζέστες, είναι και η βαρεμάρα μου, βαλε και την φάση αντικοινωνικότητας που περνώ τώρα τελευταία και που όρεξη για κάποιο αριστούργημα συγγραφής. Να φανταστείτε αδιαφορούσα και για τα χιλιάδες ερωτηματικά των θαυμαστών μου ως προς την αποχή μου που λάμβανα καθημερινός.

Στο μετρό τις προάλλες ένα κοριτσάκι βουρκωμένο ρώτησε την μανούλα του που βρίσκεται ο καβαμαρων και εκείνη προσπαθώντας να πνίξει τους λυγμούς της το αγκάλιασε για να το παρηγορήσει. Αυτή η σκηνή με άγγιξε και με συγκίνησε τόσο βαθιά όσο η σκηνή που η δασκάλα Χιμένα (τα καθίσματα και τα σκαλιά) αγκάλιασε για τελευταία φορά τους αγαπημένους της μαθητές μιας και είχε αναγκαστεί σε παραίτηση από την κακιά διευθύντρια του σχολείου με αιτία την έλλειψη πειθαρχίας στην τάξη. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα πρησμένα από το κλάμα μάτια του Χαιμε παλιγιο στον αποχαιρετισμό. Περνώντας μια βόλτα από το vamvax διάβασα το όνομα Μαρία Χουακίνα. Την Σκύλα αναφώνησα και ξύπνησαν μνήμες. Θυμήθηκα που κορόιδευε τον μαυρουκο τον σιριλο ο οποίος ήταν ερωτευμένος μαζί της αλλά εκείνη προτιμούσε τον χορχε δελ σάλτο που ήταν πλούσιος και είχε ένα παιδικό αμαξίδιο με πετάλια σε σχήμα Πόρσε Καρέρα.

Πάντως εδώ που τα λέμε καλό το καρουζελ αλλά αυτό που τα έσπαγε πραγματικά ήταν το μικρό σπίτι στο λιβάδι και οι περιπέτειες της λορα ινγκλις, η χριστιανική σειρά του κατηχητικού που μεγάλωσε γενεές παιδιών του θεού. Γι αυτή θα μιλήσουμε σε άλλο ποστ οταν ξεβαρεθώ

Τα λέμε

Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς!

Ακολουθεί η δήλωση του αιώνα…….! ΠΡΟΣΟΧΗ! Απαγορεύεται αυστηρώς η ανάγνωση σε όσους έχασαν λεφτά επί χρηματιστηριακού κραχ λόγο κινδύνου ξαφνικής ανόδου αδρεναλίνης που καταλήγει σε πιθανές εκρήξεις βίας πάνω σε ανυποψίαστα άψυχα και έμψυχα εξιλαστήρια θύματα.

«Με ενοχλεί το γεγονός ότι κυκλοφορούν ελεύθερα στην Ελλάδα οι υπεύθυνοι για χρηματιστηριακά εγκλήματα ενώ σε άλλες χώρες εκτίουν ποινές κάθειρξης 20 και 30 χρόνια»
“Γιάννος Παπαντωνίου” Πηγή: LIFO -31/5/2007

Μαμά ο δράκουλας!

Αχ! ξελάφρωσα

Η αφόδευση είναι τεράστια απόλαυση και απαιτεί το χρόνο της. Είναι αλήθεια ότι οι ώρες σφιξίματος στην τουαλέτα είναι γόνιμες και μπορεί να αποδεδειχθούν χρήσιμες για φιλοσοφικές αναζητήσεις και σκέψεις παντός είδους. Όταν όμως οι υποχρεώσεις τρέχουν, η ουρά έξω από το αποχωρητήριο είναι επίμονη και η λεκάνη άβολη δεν έχεις την πολυτέλεια της υπερβολικής χρήσης της.

Σκεφτόμενος ορθά προσπάθησα να ελαττώσω το χρόνο παραμονής μου στο μέρος. Δυστυχώς οι προσπάθειες μου έπεσαν στο κενό. Πίεση και άγχος να τελειώσω σύντομα με την καθημερινή ανάγκη με οδήγησαν σε αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα. Συγκεκριμένα, απόρροια όλων αυτών ήταν η εμφάνιση δυσκοιλιότητας και συνέπεια αυτής η παράταση χρόνου στην λεκάνη που οδηγούσε σε εμφάνιση εγκαυμάτων 5 βαθμού στα μπούτια μου.

Έψαξα την λύση. Προσπάθησα με καθαρτικά συνδυασμένα με έντονη ποσότητα καφεΐνης χαμηλής ποιότητας αλλά μάταια. Ακολούθησα πρακτικές αυθυποβολής στηριζόμενες σε σύγχρονα μοντέλα ψυχοσωματικής υποστήριξης αλλά και αυτά δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Απελπισμένος παραιτήθηκα από κάθε προσπάθεια και γύρισα στις παλιές καλές συνήθειες των ατέλειωτων ωρών παραμονής στην τουαλέτα μετά της συνοδείας ενημερωτικών φυλλαδίων. Προχθές το πρωί όμως συνέβη το αναπάντεχο. Ενώ δεν είχα συμπληρώσει ούτε 5 λεπτά στην τουαλέτα, εκεί που ξεφύλλιζα κουτσομπολίστικες σελίδες κάποιου λαιφ-σταιλ περιοδικού βομβαρδισμός από κόπρανα μικρού μεγέθους προσγειώθηκαν στα νερά της λεκάνης με τέτοια ορμή που δημιούργησαν αναταραχή υδάτων με αποτέλεσμα ένα μικρό τσουνάμι να πιτσιλίσει τον πισινό μου. Κάπου ανάμεσα στην είδηση για τις προετοιμασίες του γάμου την Πεγκυ ζηνα και τον νέο έρωτα του Τσιμιτσέλη τα βομβαρδιστικά του παχιούς εντέρου σίγησαν. Μέσα σε 10 λεπτά όλα είχαν τελειώσει. Επανέλαβα το πείραμα χτες και σήμερα με την ιδία ακριβώς επιτυχία. Κοινός παρανομαστής η ανάγνωση λαιφ-σταιλ περιοδικού. Τώρα είναι σίγουρο και αποδεδειγμένο. Η κουτσομπολίστικη ενημέρωση εντείνει την διαδικασία αφόδευσης.

Πρόκειται για νέα λύση στο «ενεργειακό» ζήτημα ή απλή επιβεβαίωση του «Χέσε μας με τις μαλακίες που διαβάζεις»; Σε κάθε περίπτωση είναι μια τέλεια λύση για γρήγορο και απολαυστικό χέσιμο.

(Αφιερωμένο στην σύγχρονη ντίβα της τηλεόρασης Κυρίας Ρούλας Βροχοπούλου και του αλβανού συζύγου της)

P.S Με λύπη πληροφορήθηκα σήμερα το πρωί τον θάνατο του πρωταγωνιστή του ροζ γάτου, του Μπέμπη του δυναστεία, του καμικάζι τσαντάκια και του τσιτσιολίνου, του γνωστού ηθοποιού Σωτήρη Μουστάκα. Όντας και συμπολίτης του Βριλησσιώτη ηθοποιού η λύπη μου γίνεται μεγαλύτερη. Τον ευχαριστούμε για την διαφήμιση του δήμου μας μέσα από την προβολή της καταπληκτικής πλατειάς αναλήψεως σε πάμπολλες καλτ 80’ς επιτυχίες του. Κρίμα. RIP!

RIP

Περί φακέλων

Είναι λεπτό το ζήτημα με το φακελάκι. Εύκολα το αφορίζεις δύσκολα δε το δίνεις. Σε θέματα υγείας και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την προσωπική σου ή κάποιου συγγενή είναι δύσκολο να μην δώσεις το κάτι παραπάνω όταν σου ζητηθεί ακόμα και αν αυτό αφορά συναλλαγές κάτω από το τραπέζι. Είναι νομοτελειακά σίγουρο ότι όσο υπάρχουν "αλμπάνηδες" και ανύπαρκτες αρχές για να τους μαζεύουν θα υπάρχουν και θύματα γιατί απλά δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν διαπραγματεύεσαι πατάτες αλλά την υγεία σου.

Από την άλλη μη ξεχνάμε ότι το ζήτημα φακελάκι δεν ενισχύεται ΜΟΝΟ από την απατεωνιά των γιατρών αλλά και από την νοοτροπία των ασθενών. Πολλά τα παραδείγματα νοσηλευμένων με παθήματα ακόμα και μηδαμινής σημασίας που πασάρουν, αυτοβουλα ,φακελάκια σε γιατρούς μόνο και μόνο γιατί έχει περάσει ως κατεστημένο. Αρρωστημένες νοοτροπίες που νομιμοποιούν φύση παράνομες ενέργειες. Γιατί η ζωή δεν παζαρεύεται με κανένα αντάλλαγμα. Γιατί το δικαίωμα στην περίθαλψη είναι αναμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο για όλους. Γιατί ο γιατρός δεν θέλει πουρμπουάρ για να σου παρέχει την περίθαλψη που σου αξίζει.

Έτυχε ν' ανακαλύψω το μπλογκ της Αμαλίας αρκετά πριν ξεσπάσει ο ντόρος γύρω απο αυτήν. Αυτό που μου άρεσε σε εκείνη δεν είναι μόνο το σθένος που επέδειξε και ο τσαμπουκάς της απέναντι στο σύστημα υγείας που την κατάστρεψε αλλά ο έντιμος τρόπος που αγωνίστηκε. Δεν πούλησε το πόνο της σε κανένα μέσο για να το καπηλευτεί και να το κάνει δακρύβρεχτο σόου αλλά έφτιαξε το δικό της ιστότοπο με τους δικούς του κανόνες για να δώσει το προσωπικό της αγώνα με αξιοπρέπεια.

Ως αναφορά την μαζική καταγγελία της μπλογκοσφαιρας κατά του σαθρού συστήματος υγείας και των αλμπάνηδων ειλικρινά την θεωρώ συγκινητική. Ευχή μου είναι να αποτελέσει και αφετηρία για περισσότερο κοινωνική ευαισθησία από όλους μας. Μακάρι αλλά δε το πιστεύω γιατί δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται σχεδόν πάντα, όταν τα φώτα σβήσουν και η οσμή του αίματος του θύματος παύει να είναι διάχυτη στον αέρα, όλοι επιστρέφουμε στο γενικότερο ωχαδερφισμό μας.

Το κείμενο της καταγγελίας εδώ για όποιον ενδιαφέρεται.
Ενδιαφέρουσα άποψη εκφράζεται και εδώ.