Μελομακάρονο

Στον διάβα μου στους στολισμένους δρόμους της πόλης με φώτιζαν χιλιάδες πολύχρωμα λαμπιόνια. Κόσμος πολύς μπροστά μου, έκανε το βήμα να μοιάζει ράθυμο. Μπήκα σε ένα από αυτά τα πολυκαταστήματα τα γιορτινά. Στάθηκα μπροστά στην είσοδο δίπλα στο μεγάλο δέντρο με τις γιρλάντες. Το περιεργάστηκα για λίγο… δε ξέρω γιατί. Έπιασα μια μεγάλη γυαλιστερή μπάλα ασημένια από αυτές που σαν τις φέρνεις κοντά στο πρόσωπο σε δείχνουν μεγάλο και αστείο ενώ αν τις απομακρύνεις μικρό και ασήμαντο. Με έπιασε ένας ακαταλαβίστικος πανικός. Άρπαξα το δέντρο και άρχισα να το ταρακουνώ βίαια. Τι μου έφταιγε το καημένο δε γνωρίζω αλήθεια. Άρχισαν να πέφτουν από πάνω του κάθε λογής στολίδια, από ευχητήριες κάρτες και δώρα , μέχρι δανεικά χαμόγελα και επιβεβλημένη ευτυχία , από στημένες ευχές μέχρι φιλανθρωπικούς μποναμάδες που ξεπληρώνουν τα ανθρωπιστικά μας χρέη , από πολύχρωμες τσάντες με πολυποίκιλα καλούδια μέχρι δυσάρεστες συνευρέσεις των ημερών και το δέντρο θα έμενε τελείως γυμνό και άδειο από στολίδια, αν συνέχιζα με αυτό το ρυθμό, και ίσως έτσι να ήταν άσχημο μέσα στην αλήθεια του αν δεν ερχόταν το πνεύμα των Χριστουγέννων να με συνεφέρει με ένα γερό χαστούκι από ηδονικές λιχουδιές. Ηρέμησα με ένα λαχταριστό μελομακάρονο να λιώνει στο στόμα.

Δεν γνωρίζω πως αντιστέκεται κανείς στη θέα ενός μελομακάρονου!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και Καλή Χρονιά!

Ο άνθρωπος δονητής

(Μια φανταστική ιστορία δράσης και κοινωνικής ευαισθησίας)

Έφτασε στο σπίτι του από την δουλειά και αυτή τη φορά δεν έκατσε στο καναπέ για να επιδοθεί στο αγαπημένο του σπορ, στο ζαπινγκ. Έριξε το λάγνο βλέμμα του στο μεγάλο κουτί πάνω στο τραπέζι με την ίδια λαχτάρα που κοιτούν τα πιτσιρίκια τα δώρα τους. Το άνοιξε βιαστικά και άτσαλα. Άρπαξε από μέσα το σετ βεντούζας Gymform Duo και στο πρόσωπο του σχηματίστηκε χαμόγελο ηδονής. Με αυτό το μαραφέτι θα μπορούσε να κάνει το ονειρο του πραγματικότητα. Θα αποκτούσε σφριγηλούς κοιλιακούς και τέλειες γραμμώσεις και έτσι θα έριχνε το καινούργιο γκομενακι στο γραφείο που το λιγουρευόταν εδώ και μήνες. Η τελεμαρκετινγκ ήταν σαφής. 10 λεπτά παθητικής γυμναστικής με αυτά τα πράγματα του διαόλου ενώ αράζετε στο σπίτι και τα αποτελέσματα θα είναι εκπληκτικά. Πείσθηκε …τι είχε να χάσει άλλωστε.
Χωρίς καν να διαβάσει τις οδηγίες χρήσης μέσα σε ένα οργασμό ανυπομονησίας τοποθέτησε ένα σετ από δαύτα στο στήθος του. Πάτησε το κουμπάκι και αύξησε την ένταση σταδιακά. Τα καλοσχηματισμένα βυζιά του άρχισαν να πάλλονται ενώ ένα γαργαλιστικό τρεμούλιασμα τον έφερνε σε κατάσταση στιγμιαίας έκστασης. Ο ήχος από το μοτερακι ακούγονταν γλυκός καθώς 100 εναλλασσόμενες δονήσεις χτυπούσαν ανά λεπτό το στήθος του. Μια διάθεση ευδαιμονίας τον κυρίευε καθώς αύξανε την ένταση. Τώρα οι παλμοί ήταν συνεχείς και δυνατοί ενώ ένιωθε το σώμα του στα πρόθυρα του απόλυτου οργασμού. Σκέφτηκε ότι ήταν χάσιμο χρόνου να γυμνάζει ένα μέρος του σώματος κάθε φορά δικαιολογώντας έτσι την εσωτερική του παρόρμηση που τον καλούσε επίμονα να προσφέρει στον εαυτό του μια πολλαπλή ευχαρίστηση. Τοποθέτησε σετ βεντουζών σε κοιλιακούς, πλάτη, χέρια και μηρούς. Ήταν τέλεια. Δεχόταν ταυτόχρονες δονήσεις σε όλο του το κορμί. Ένιωθε μια παράξενη ευτυχία.. Μίλαγε μεγαλόφωνα για να διασκεδάσει με το γελοίο τρεμούλιασμα της φωνής του έτσι όπως το προκαλούσαν τα κύματα δόνησης. Ύστερα άρχισε να γελάει με την εικόνα του στο καθρέφτη όταν την αντίκρισε να πάλλεται σαν όρθιο ψάρι στη στεριά με όλες αυτές τις βεντούζες σαν τσούχτρες στο γυμνό κορμί του . Τέρμα τα παιχνίδια τώρα, σκέφτηκε. Τα 10 λεπτά πέρασαν και έπρεπε να δώσει ένα τέλος σε αυτή την παλλόμενη παράσταση στο κέντρο του σαλονιού του.
Προσπάθησε να χαμηλώσει την ένταση σταδιακά και ύστερα να βγάλει με προσοχή τις βεντούζες. Προς μεγάλη του έκπληξη και εντελώς ξαφνικά η ένταση αντί να χαμηλώνει άρχισε να αυξάνεται πάλι, τώρα σε πιο επικίνδυνους ρυθμούς. Θυμήθηκε τα λόγια του συγκάτοικου όταν αντίκρισε το πρωί το κουτί της τελεμαρκετινγκ. «Δε δίνω σε αυτή τη μαλακία ούτε μια μέρα ζωής » του είπε γελώντας περιπαικτικά.. Τι χοντροκέφαλος που ήταν. Αγόρασε αυτό το μαραφέτι 50 ευρο και στη πρώτη μέρα λειτουργίας βγήκε ελαττωματικό. Ενώ προσπαθούσε μάταια να ελέγξει την ένταση μίσησε τον εαυτό του που παραμυθιαστηκαι τόσο στεγνά από του επιτήδειους που υπόσχονται απολλώνιο κορμί σε ονειροπαρμένους εραστές. « Μα πως βγαίνει το πούστικο» αναφώνησε θυμωμένα. «Κρίμα τα λεφτά» είπε με ένα τόνο απελπισίας. Οι παλμοί φάνταζαν τώρα πιο ενοχλητικοί από ποτέ. Προσπάθησε να τραβήξει τις βεντούζες απότομα μπας και ηρεμήσει. Δε μπορούσε. Για ένα περίεργο λόγο οι βεντούζες είχαν αγκαλιάσει το κορμί του και σε κάθε του προσπάθεια να απαλλαγεί από αυτές ένιωθε αφόρητο πόνο. Τον έπιασε κρύος ιδρώτας .
Άρχισε να βαρά, στο στήθος του , στα πόδια του , στην κοιλιά του οπουδήποτε τα είχε τοποθετήσει, κατευθείαν πάνω σε αυτές τις βεντούζες δυνατά μπας και τις σπάσει . Μάταια. Καμία από αυτές τις κινήσεις απελπισίας δεν μπορούσε να τον λυτρώσει. Δεν άργησε να χάσει πλήρως τον έλεγχο του εαυτού του. Αυτά τα μαραφέτια έμοιαζε λες και τον είχαν κυριεύσει. Πάλλονταν ολόκληρος σαν ανθρωπόμορφος δονητής. Προσπάθησε να μπει στην μπανιέρα που είχε γεμίσει με νερό πριν για το καθημερινό του λουτρό μπας και τα βραχυκυκλώσει. Με κίνδυνο ηλεκτροπληξίας βούτηξε μέσα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να προκαλέσει τέτοιες αναταράξεις στο νερό και στο κορμί του από το ηλεκτρικό σοκ που σχεδόν έπεσε κάτω αναίσθητος.
Είχε χάσει απολύτως τον έλεγχο. Με μεγάλη δυσκολία έβαλε το μεγάλο του παλτό πρόχειρα και κίνησε βιαστικά προς το κοντινότερο κατάστημα τελεμαρκετινγκ μπας και βρει την λύτρωση.. Ένιωθε τα περίεργα βλέμματα των περαστικών απάνω του , βλέμματα λύπησης για την κατάσταση του που θύμιζε άρρωστο σε προχωρημένη κατάσταση πάρκινσον. Κάλυψε το πρόσωπο του με ένα κασκόλ και έβαλε στο κεφάλι του την κουκούλα. Ήθελε να αποφύγει κάθε ατυχής συνάντηση με κάποιο γνωστό. Ύστερα ένιωσε μια στιγμιαία παράλυση και μετά συνέβη κάτι το απίστευτο, το μοναδικό, το αναπάντεχο. Το κορμί του άρχισε να σκληραίνει , τα νεύρα στους μυς του να πετάγονται έξω από το δέρμα και ολόκληρος να πρήζεται ωσάν τον Χουλκ. Τόση ώρα υπό την επήρεια έντονης παθητικής γυμναστικής άρχιζε να δέχεται με ορμή τα αποτελέσματα της. Οι παλμοί συνέχιζαν να έχουν την ίδια δαιμονική ταχύτητα και το κορμί του άρχιζε σιγά σιγά να κερδίζει όγκο και να παίρνει μυθικές διαστάσεις . Τώρα έμοιαζε με σπαρτιάτη μαχητή ή τον ίδιο τον εξολοθρευτή (στο πρώτο που ήταν πιο νεαρός ο Αρνι). Το κορμί του δεν σταμάταγε να αναπτύσσεται. Μεγάλωνε σε ύψος και πλάτος. Η όψη του γίνονταν τρομακτική. Ο γιγάντιος ανθρωπόμορφος δονητής έμοιαζε σαν να ξέφυγε από κάποια σελίδα κόμικς.
Άρχισε να μεταλλάσσεται και εσωτερικά , να σκληραίνει, να διψάει για βία. Ήθελε κάπως να ξεσπάσει. Η οργή του, ο θυμός του έμοιαζε ανεξέλεγκτος . Απόλυτα κοντρολαρισμένος και υποταγμένος στις παλλόμενες βεντούζες αναποδογύριζε αυτοκίνητα, έσπαγε βιτρίνες, γρονθοκοπούσε περαστικούς, έμπαινε σε τράπεζες άνοιγε τα χρηματοκιβώτια με μια γροθιά και άδειαζε τα ταμία, επιδίδονταν σε άσεμνες χειρονομίες σε 10χρονα παιδάκια και σήκωνε τις φούστες των κοριτσιών με ένα του φύσημα. Ω θεέ μου ήταν ένας κακός Αντί-υπερηρωας. Όπως πάντα όμως κάθε κακός Αντι-υπερηρωας έχει και την ευαίσθητη πλευρά του θαμμένη κάπου στο βάθος της καρδιάς του. Δεν άργησε να την βρει . θυμήθηκε ότι ήταν ο Τάκης ο καλός δημόσιος υπάλληλος που πακετάρει δέματα στα ελτα και δεν έχει πειράξει ούτε μύγα. Που πληρώνει το νοίκι στην ώρα του και κάθε Κυριακή πηγαίνει να φάει με τους γονείς του. Που έδωσε το χαμένο πορτοφόλι με τα 500 ευρο στους μπάτσους και δεν τα κράτησε για πάρτη του. Που όταν ο συγκάτοικος του φέρνει γκόμενες στο σπίτι εκείνος φεύγει και πληρώνει ξενοδοχείο για να μην τον ενοχλεί. Ο Τάκης είναι καλός ρε. Ο Τάκης έπρεπε να πάει στο υποκατάστημα Τελεμαρκετινγκ και να δώσει τέλος σε αυτό το μαρτύριο του άμεσα.
Στο κατάστημα πλησίασε την ώρα που εκείνο έκλεινε. Δεν δυσκολεύτηκε να το παραβιάσει. Μπαίνοντας προς μεγάλη του έκπληξη έγινε μάρτυρας ενός σατανικού σχεδίου. Ο Αρχιτελεμαρκετιστας με το επιτελείο του ετοίμαζαν τα τελευταία κομμάτια Gymform Duo με σκοπό να τα διοχετεύσουν στην αγορά σε ανυποψίαστους πελάτες που η ύπαρξη τους παίρνει νόημα στην φαντασίωση του τέλειου άνδρα. Τι φρικτό!!!!!. Το σχέδιο τους ιδιοφυές. Θα έδιναν τα δαιμονικά όργανα γυμναστικής σε πελάτες . Εκείνοι θα μεταμορφώνονταν σε κακούς Αντι-υπερηρωες και θα προκαλούσαν χάος στην πόλη. Θα άδειαζαν τράπεζες και δημόσια ταμία. Το χρηματιστήριο θα ακολουθούσε τρελή πτώση και η χώρα θα έμπαινε σε βαθιά οικονομική κρίση. Η τελεμαρκετινγκ θα είχε την λύση έτοιμη. Θα πούλαγε το σχέδιο ανασύνταξης της χώρας σε ελκυστικό τηλεοπτικό πακέτο στην εκπληκτική προσφορά των 2 δις ευρο περιλαμβανόμενων των εξόδων αποστολής. Λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο.
Μπήκε μέσα φουριόζος ο άνθρωπος δονητής και τα έκανε όλα ρημαδιό. Ύστερα από μια επική μάχη με τον Τονι λιτλ κατάφερε να επιβιώσει και να πιάσει τον αρχιτελεμαρκετιστα στα χέρια του. Εκείνος τον παρακάλεσε να τον αφήσει και τον δελέασε με χρήματα και δόξα. Ο Τάκης όμως είχε μπέσα και καλή ψυχή και δεν μάσησε. Με μια γροθιά στο στήθος έχωσε το χέρι του στην καρδιά του δημιουργού του και την ξερίζωσε. Την έφερε στο στόμα του και την έφαγε χαρίζοντας ένα ωραίο αιμοβόρικο και ανατριχιαστικό φινάλε στη ιστορία μας. Ύστερα έκαψε στη πυρά τον πατέρα-κατασκευαστή του. Ο άνθρωπος δονητής ήξερε ότι τώρα δε θα έβρισκε ποτέ το αντίδοτο για να απαλλαγεί από τις βεντούζες. Θυσίασε την δικιά του ύπαρξη για το καλό της ανθρωπότητας, Δεν αξίωσε τις τιμές που του αρμόζουν παρά έφυγε μακριά στο βόρειο πόλο για να μη προκαλέσει και άλλο κακό. Πήγε να βρει τον τέρας του φραγκεσταιν και άλλα φρικιαστικά δημιουργήματα ασυνείδητων κακόβουλων και ματαιόδοξων ανθρώπων, δημιουργήματα που αυτοεξορίσθηκαν μακριά από μια κοινωνία σκληρή και ξένη απέναντι τους.
Αίσχος και ντροπή…. μα που είναι το κράτος δικαίου? που είναι η ανταμοιβή για αυτά που πρόσφεραν οι σύγχρονοι υπερηρωες? Πότε θα δικαιωθούν οι απόκληροι της κοινωνίας στην συνείδηση του Λαού?

ΤΕΛΟΣ

Η μεγαλύτερη απειλή

Ήμουν στο μετρό. Η ώρα ζύγωνε 9 το πρωί. Καθόμουν απέναντι από κάτι παλικάρια με άσπρο ριγέ πουκαμισάκι, μαλλί χωρίστρα στα δεξιά, γυαλιά μυωπίας της τάξεως των 9 βαθμών και φάτσα ευχαρου κακομοίρη. Ήταν τρεις και μου φάνηκαν αρκετά απειλητικοί. Μαζεύτηκα λίγο και δε σας κρύβω ότι με έπιασε και ένας περίεργος φόβος. Γύρισα το κεφάλι μου για να μη διασταυρώνω το βλέμμα μου με δαύτους την ώρα που αυτοί με την σειρά τους γέλασαν με κάτι απροσδιόριστο αλλά εξίσου σατανικό με το όλο παρουσιαστικό τους. Γυρίζοντας το κεφάλι είδα το είδωλο μου στο τζάμι του συρμού. Ω θεέ μου…ήμουν σαν και αυτούς, το μαλλί μου σε φάση μπιτλις και τα θαμπωμένα και βρόμικα γυαλιά να κρύβουν τα μπιρμπιλωτά μου μάτια .

Έμοιαζα με κάτι εξίσου χαριτωμένο και αηδιαστικό, εξίσου άκακο και διαολεμένο. Έμοιαζα με τελειωμένο νερντ που καταναλώνει εργατοώρες μπροστά στο τερματικό του . Έμοιαζα με ένα ελαφρολαικο άσμα νηπιακών μουσικών διαστάσεων που άμα το έπαιζες ανάποδο θα μιλαγε για το πνεύμα του κακού. Έμοιαζα με την αρσενική προσωποποίηση της ιέρειας του κακού Άλικης Βουγιουκλάκης. Τρόμαξα. Κάποιον μου θύμιζα. Δεν άργησα να το βρω. Ω! ναι θύμιζα τον Γιώργο Καπουτζιδη όπως άλλωστε και εκείνοι απέναντι μου. Ένας από αυτούς έσκυψε και με χαιρέτισε ψευδά και με τα σάλια του να πιτσιλούν την μούρη μου. «Φιλαράκο μήπως σε ξέρω από κάπου»

Δεν απάντησα. Κατέβηκα από το τρένο.

Όταν ηρέμησα και βρήκα τα λογικά μου τότε ήταν που το σκέφτηκα για πρώτη φορά αυτό που με βασανίζει ένα μήνα και στέκεται ως μια από τις αιτίες που απείχα και από το μπλογγινγκ. Αυτό που με στοιχειώνει συνοψίζεται στην παρακάτω φράση.

«η μεγαλύτερη απειλή στη σημερινή ελληνική κοινωνία είναι ο Γιώργος Καπουτζιδης. Είναι μια στεγνή απειλή τόσο για την καλλιτεχνική αισθητική όσο και για την ανθρώπινη ζωή»

Φοβάμαι …..το τέλος πλησιάζει…..ο υιός του διαβόλου είναι ο Καπουτζιδης…..Θεέ μου δείξε έλεος!

Κίνημα των μπλογγερς και νέο μουσείο Ακρόπολης

Σήμερα στην τηλεόραση του Σκαι στο κανάλι εκφραστή της εναλλακτικής τηλεόρασης, που δεσπόζουν προγράμματα όπως η νταντά άμεσης δράσης, μιθ μπαστερς και μια τρομερή εκπομπή με κάτι έγχρωμους μπρεικ ντανσερς που φτιάχνουν το αμάξι σου, στις 7 το απόγευμα έχει λέει αφιέρωμα στο κίνημα των μπλογγερς. Μόλις άκουσα και είδα την προαναγγελία της εκπομπής σοκαρίστηκα είναι η αλήθεια. Ποτέ δεν είχα πάρει πρέφα ότι τελικά η τιμημένη περσονα καμπαμαρου ανήκει σε ένα κίνημα. Σήμερα λοιπόν έχω κλείσει ραντεβού με τον τηλεοπτικό μου δέκτη για να καταλάβω που επιτέλους ανήκω και εγώ. Είναι η μεγάλη μου ευκαιρία να περπατάω με το κεφάλι ψηλά και να απαντώ σε όσους με ρωτάν στο δρόμο με περηφάνια και σύνεση ότι «φίλοι μου ανήκω στο κίνημα των μπλογγερς».
Η ίδια λοιπόν τηλεόραση που βλέπει κινήματα εκεί που δεν υπάρχουν κάλυψε με ένα συγκινητικό θα έλεγα ρεπορτάζ την κατά πολλούς μεταφορά, του αιώνα , τμήματος των γλυπτών του Παρθενώνα από την φυσική τους θέση στο νέο μουσείο ακρόπολης. Στα 15 περίπου λεπτά που διήρκεσε το ρεπορτάζ της εναλλακτικής μας τηλεόρασης υπερτονίστηκε η ιστορικότητα της συγκεκριμένης μεταφοράς, η παγκόσμια εμβέλεια που έχει το νέο μουσείο της ακρόπολης ενώ δόθηκε και η ευκαιρία να θυμηθούμε το χρόνιο Μερκούριο ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων από το βρετανικό μουσείο. Στο ρεπορτάζ φιλοξενήθηκαν και δηλώσεις από τον αρχιτέκτονα του μουσείου που βεβαίωνε ότι η μεταφορά των γλυπτών θα είναι άκρως επιτυχημένη. Κάπου προς το τέλος του ρεπορτάζ ενώ άρχιζα να αισθάνομαι την συγκίνηση των απόγονων του Σωκράτη, του Πραξιτέλη, του Πλάτωνα και άλλων του αρχαϊκού κόσμου για την πολιτιστική ανάταση της χώρας μου, μου πέταξαν στα μούτρα, ευτυχώς για περίπου 5 δευτερόλεπτα, κάτι μίζερες δηλώσεις κάποιων τυχάρπαστων που βρέθηκαν εκεί στο μουσείο και διαδήλωναν κατά της κατεδαφίσεως των περίφημων πια ανακηρυχθέντων ως διατηρητέα νεοκλασικών κτιρίων. Μα είναι δυνατόν να προβάλλουμε για 5 ολόκληρα δευτερόλεπτα τους γραφικούς που μαζεύτηκαν να πούνε την παπαρια τους? Και να το πάω ακόμα παραπέρα. Είναι δυνατόν να ΜΗΝ απαιτούμε την κατεδάφιση κάθε πινελιάς ομορφιάς σε αυτή την πόλη που χαλάει την προβολή κάθε αρχιτεκτονικού εκτρώματος που θέλει να λέγεται και νέο κλασικίζον (τρομάρα μου) μουσείο της ακρόπολης. Επιτέλους ας σταματήσει αυτή η ντροπή . Ας φιμώσουμε κάθε φωνή καλαισθησίας σε αυτό το τόπο. Εμπρός κίνημα των μπλογγερς , εμπρός Κύριε Τσιπρα μας , ΜΑΖΙ για μια Αθηνά ακόμα πιο άσχημη!!!!

Βοήθεια ο Άδωνης!

Δεν είμαι υστερικός ούτε φαντασιόπληκτος αλλά πίστεψε με τώρα τελευταία βλέπω παντού τον Γεωργιάδη. Όχι αυτόν του Σάββα ούτε του Χαραλάμπους αλλά τον Άδωνη τον ομορφάντρα του ΛΑΟΣ. Ναι είναι αλήθεια βλέπω την φάτσα του μπροστά μου όλη την ώρα να ουμε. Είτε βρίσκεται παντού το άτομο είτε έχω διαταραγμένη προσωπικότητα νεοχριστιανου επαναστάτη που σκόπιμα ζητά διέξοδο από εκεί που την έχω καταχωνιάσει και έχει βρει τον εκφραστή της μέσα από την φανταστική εικόνα του Άδωνη. Ανοίγω την τηλεόραση και τον βλέπω ταυτόχρονα σε 5 κανάλια. Ανοίγω το ψυγείο και εμφανίζεται η φάτσα του ωσαν μικρογραφία πάνω στο ληγμένο σαλαμακι αέρος. Ανοίγω το ράδιο και ακούω την εκνευριστική φωνή του κολλημένη στα ερτζιανά ενώ μάταια προσπαθώ ν' αλλάξω συχνότητα. Ανοίγω τον υπολογιστή και στιγμιαία πετάγεται στην επιφάνεια εργασίας αγέρωχος με το σταυρό στο χέρι. Στο δωμάτιο μου τις προάλλες τον είδα να θυμιατίζει το μαξιλάρι μου και παράλληλα να απαγγέλλει στίχους από το συμπόσιο του Πλάτωνα. Αυτή η ακραιοελληνοαρχαιοχριστινοδημοκρατικη προπαγάνδα του Άδωνη πρέπει να σταματήσει γιατρέ μου . Θέλω να απελευθερωθώ από την εικόνα του, δεν μπορώ άλλο. Λυτρώστε με, λυτρώστε με, από τα δεσμά του σώστε με. Πριν είναι αργά και αρχίζει να με κυνηγά και ο πλευρης.

Οι φετινές εκλογές είναι γκέι

Όλο μαλακίες αυτές οι εκλογές. Θέλω να συμμετάσχω στην εκλογολογία και δε μπορώ. Χτες παρακολούθησα το ντιμπειτ και σηκώθηκα στο μισάωρο να πάω σινεμά. Έχω την εντύπωση ότι οι φετινές εκλογές δεν θα γίνουν ποτέ, τουλάχιστον στη συνείδηση του Έλληνα. Δεν υπάρχουν ρε αδελφέ ,είναι φανταστικές, κατοικούν στη σφαίρα του ανύπαρκτου. Που πήγαν οι όμορφες εποχές που κατεβαίναμε οικογενειακώς με τον Πασοκο Μπαμπά να ψηφίσουμε στο χωριό και έβαζε στο καπό του αυτοκινήτου γιγάντια αφίσα του Ανδρέα και μας έβαζε εμένα και την αδελφή μου να κυματίζουμε σημαιάκι της αλλαγής έξω από τα παράθυρα όταν εκείνος κόρναρε στο διπλανό νέοδημοκρατικο αμάξι γιουχάροντας το παράλληλα. Μιλάμε για αστείρευτες γραφικότητες. Που είναι οι εποχές τις μαύρης τριετίας 89-92 που η πιο ήπια διαφήμιση σε προεκλογική περίοδο ήταν τα «θα θα θα» που πετάγονταν στην οθόνη από σύσσωμο το κυβερνητικό επιτελείο του Πασοκ όταν εκείνο περιπάταγε στο δρόμο του πουθενά. Τότε μεσουρανούσε η αρνητική διαφήμιση , το σκληρό ροκ. Τώρα ζούμε μια προεκλογική περίοδο γκέι, μια περίοδο δήθεν μετριοπάθειας και πολιτικού πολιτισμού. Αυτός ο μανδύας του πολιτισμένου με αναγουλιάζει. Ο μόνος που προσπαθεί να ανεβάσει, κάπως, τους τόνους είναι ο Γιωργάκης. Ανεπιτυχώς όμως. Στη ζωή το έχεις ή δε το έχεις. Ο Γιώργος δυστυχώς δε το έχει. Το μονό άξιο προσοχής που ακούω δεξιά και αριστερά είναι αυτές οι προοδευτικές και συνεχώς αυξανόμενες φωνές που κατακεραυνώνουν το δικομματισμό. Wait and see, που λένε και οι άγγλοι. Όταν θα δω το 80% των δυο μεγάλων κόμματων αναγραμμένο στην οθόνη με τα αποτελέσματα τότε θα αναρωτηθώ, ξανά, που πήγαν εκείνες οι φωνές και θα σιγουρευτώ ότι και αυτές ανήκουν στην φαντασία μου και τότε δεν το γλιτώνω το γιατρό. Ο Έλληνας, παιδιά, γεννήθηκε και πεθαίνει οπαδός. Ακόμα και τη μανά του να του σκοτώσει το κόμμα το χέρι του είναι προγραμματισμένο να ψηφίσει το δολοφόνο.

Περί ασύμμετρων απειλών

Περί ασύμμετρων απειλών του Πολύδωρα δεν έχω παρά να συμφωνήσω με την άποψη του Κυρίου Πανούτσου :

Από τους συλληφθέντες πάντως φαίνεται το σατανικό σχέδιο η επίθεση να είναι «ασύμμετρη». Γιατί πρέπει να είναι σατανικό το μυαλό που δημιούργησε μονάδα κρούσης από μια 75άρα από την Ηλεία, δύο πιτσιρικάδες από τη Θράκη, έναν Αλβανό οξυγονοκολλητή κι έναν παππού από τη Λακωνία για να επιτεθούν ασύμμετρα στην Ελλάδα. Και εάν υπάρχει Αμερικανός σκηνοθέτης, θα πρέπει να πάρει το σενάριο του Πολύδωρα και να το κάνει ταινία, βάζοντας τον μυστηριώδη εγκέφαλο των εμπρησμών να δίνει οδηγίες στην ασύμμετρη ομάδα κρούσης «εσύ γιαγιά, ξεκινάς από τα χόρτα, εσύ Αλία, το οξυγόνο και η κασέτα που ακούτε θα καταστραφεί σε 10 δευτερόλεπτα».