Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

Dedicated to misirlou

Misirlou Oubliezsaid...
Hello. I want a new post to leave a comment. I'm becoming a kind of a comment freak. I want it so much, i need it.
Ε και εγώ δε μπορώ να χαλάσω χατίρι στην αγαπημένη μου μισι  (κλασσικά σιχαμερά αλληλογλυψίματα μεταξύ Μπλογκερς.). Σαν άλλο βαποράκι θα της δώσω το ναρκωτικό της για να ηρεμίσει.

Λοιπόν αυτό το ποστ δίνει απλά το βήμα στην μισιρλου, στην Ελληνίδα “David Santos”,να σχολιάσει ο,τι γουστάρει
ΑΑΑΑΑ… παραπάνω βιντεάκι που σκιαγραφεί το πραγματικό προφίλ του χούλιγκαν. Δε μπορεί κάπου θα το έχετε δει Αν όχι, αξίζει το κόπο.

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Όπου φύγει-φύγει!!

Ξαποσταίνω σε ένα από τα παγκάκια της πλατειάς Συντάγματος για να απολαύσω ένα στιγμιαίο καφέ. Ανοίγω και την εφημερίδα για να αφουγκραστώ κλίμα εθνικής απαξίωσης για την ντροπιαστική ήττα από την ομάδα της γείτονας χώρας

Ω! τι γέλωτα ρίχνω όταν εισπράττω στη περιρρέουσα ατμόσφαιρα κλίμα καταστροφολογίας και εθνικής κλάψας για ζητήματα ελάσσονος σημασίας. Φανταστείτε μόνο πόσο κακόγουστη θα ήταν η θριαμβολογία σε περίπτωση νίκης. Για μια στιγμή αναρωτιέμαι πόσο θα σκοτείνιαζε το πρόσωπο μου μπροστά στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με του παχυλούς τίτλους του στυλ: “έτσι μαμάει ο τσολιάς”, “ 24 Μαρτίου νέα μέρα εθνικής γιορτής”, “ αυτή είναι η μεγάλη Ελλάς” , “ τους βάλαμε το γιαταγάνι στον ποπό” και άλλα ωραία, και ευγνωμονώ τον Αλλάχ που τελικά ο εθνικός παροξυσμός ανήκει στην άλλη πλευρά (αυτή τη φορά τουλάχιστον): ενδεικτικά κείμενο της εφημερίδας Φανατικ (όνομα και πράγμα δηλαδή) αναφέρει.-->Πόνεσε την Ελλάδα που την νικήσαμε μια μέρα πριν την 25 Μαρτίου, τη μεγαλύτερη εθνική τους γιορτή. Τη συντρίψαμε μέσα στο στάδιο Καραϊσκάκη που έχει το όνομα εθνικού ήρωα των Ελλήνων. Με αυτόν τον τρόπο η νίκη γίνεται πιο ηδονική, πιο συμβολική από ποτέ και θα μας μείνει αξέχαστη… - Ορέ παλικάρια!!! τελικά η βλακεία δεν έχει πατρίδα.

Κοιτάζω τον συννεφιασμένο ουρανό, φουσκώνω το στήθος μου και συγχαίρω για άλλη μια φορά τον εαυτό μου που επέλεξε ένα ωραίο έργο στο σινεμά από 90 λεπτά εθνικής βλακείας και κακοποίησης ποδόσφαιρου. Ένας καλοστεκούμενος κύριος γύρω στα πενήντα- πενηνταπέντε με σοβαρό ύφος κάθεται δίπλα μου. Αφήνει δίπλα του τον χαρτοφύλακα και διορθώνει τον γιακά του. Αρχίζει να ρίχνει κλεφτές ματιές στην εφημερίδα μου. Είναι μερικοί που αδιακρίτως κρέμονται πάνω από το κεφάλι σου και προσπαθούν με περιέργεια να διαπιστώσουν τι διαβάζεις. Όταν τους ενδιαφέρει γίνονται αυτόβουλα παράλληλοι αναγνώστες και το χειρότερο είναι ότι προβαίνουν και σε κινήσεις δυσαρέσκειας σε περίπτωση που αλλάξεις σελίδα και δεν έχουν προλάβει να τελειώσουν το κείμενο. Ξεροβήχω ηχηρά ρίχνω μια στεγνή ματιά στον κύριο και διπλώνω ελαφρώς την εφημερίδα για να του κόψω την θέα.

-Αν και δε πρόλαβα να διαβάσω καλά τον τίτλο στη σελίδα που μόλις γυρίσατε, αν κατάλαβα καλά, πρέπει να λέει ότι τους περιμένει βαρύ πρόστιμο για τα όσα συνέβησαν το Σάββατο. Διαβάσατε τίποτα περισσότερο επί του θέματος?

Όρεξη για κουβεντούλα οσμίζομαι στον αέρα. Μάλιστα έχω την εντύπωση ότι θα είναι δυσάρεστη.

-Μάλλον τρώμε μια αγωνιστική, απαντώ βιαστικά
-Α δε καταλάβατε καλά. Δεν εννοώ για τα επεισόδια. Εννοώ άμα θα φάνε πρόστιμο για την αγωνιστική τους συμπεριφορά κύριε!...... Μου επισημαίνει ελαφρώς ειρωνικά
-Όχι δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο….. Απαντώ εμφανώς ειρωνικά
-Καταλαβαίνω από το ύφος σας( αλήθεια που το διαπίστωσε αυτό δε ξέρω) ότι έχετε περάσει στο ντούκου, να το πω λαϊκά, το γεγονός της εθνικής ξεφτίλας που υπεστήκαμε. Δηλαδή να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ.

Εδώ έρχεσαι σε ένα δίλλημα. Έχεις καταλάβει ότι ο τύπος θέλει να σου κάνει κήρυγμα εθνικής συνείδησης. Είναι προφανές ότι ο κύριος πέρασε όλη τη μέρα του στη δουλειά σκεφτόμενος πως θα ξεπεράσει την εθνική ντροπή που νιώθει από το βράδυ του Σαββάτου, πως θα μετριάσει το πόνο του. Το βλέπεις στη ματιά του που σβήνει από πικρία και συνάμα ανάβει από αγανάκτηση. Το βλέπεις στο στήθος του που φουσκώνει και ξεφουσκώνει από οργή. Μυρίζει η ανάσα του από την χολή που θέλει να στάξει περιμένοντας να ακουστεί. Θέλει να επιβεβαιωθεί ή να αντιπαρατεθεί. Και συ καλείσαι να αποφασίσεις. Φεύγεις και τελειώνει εδώ η κουβέντα ή παίρνεις το πεσμένο γάντι και περνάς στην αντεπίθεση. Διάλεξα το πρώτο.

- Δυστυχώς κύριε δεν έχω χρόνο πρέπει να φύγω.....είπα και έκανα. Εκείνος έμεινε με τις λέξεις πνιγμένες μέσα του ψάχνοντας άλλο υποψήφιο συνομιλητή.

Πάμε ρε παλικάρια! Γερά

Είναι αλήθεια ότι έχω νεύρα από αυτά που έχω ακούσει και δει από τότε που τέλειωσε ο αγώνας. Αλλά μου φάνηκε βαρετό να πάρω το στυλάκι "πολίτικαλ κορέκτ" του Σωτηρακόπουλου και να διαπομπεύω το ευκόλως εννοούμενο ότι δηλαδή άλλο μπάλα άλλο πολιτική, σε μυαλά που αρνούνται να το κατανοήσουν. Επίσης σε μια χώρα που κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς εθνικιστής άμα δηλώσεις πατριώτης ή προδότης άμα υιοθετήσεις ένα πιο μετριασμένο λόγο αρνούμαι να μπαίνω σε διαδικασία «διαλόγου» με επικίνδυνες προεκτάσεις.

Τέλος κλείνω τα αυτιά μου σε δηλώσεις Γιακουμάτων και σια και κρατώ την ουσία έτσι όπως διατυπώθηκε από τον Γιώργαρο Γεωργίου στην διαπίστωση της ημέρας
« Βγήκε λέει ο Κύριος Κόκκαλης και μίλησε για ριζική ανανέωση της εθνικής ομάδας. ΠΟΙΟΣ? Ο ίδιος άνθρωπος που ανανεώνει τα συμβόλαια του Ριβάλντο, του Νικοπολίδη και του Τζόλε!!!! Ρε Ήμαρτον ρε ΗΜΑΡΤΟΝ»
Γεωργίου σπίκινγκ

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2007

Τι ηδονή !!!!!!


Εντάξει υπάρχουν πολλές ηδονές στη ζωή. Σεξ, μουσική, μια καλή τσόντα, ένα καλό μπανιστήρι στα μεμέ της απέναντι με τα κιάλια μου- ("έλα σταμάτα με τα σεξιστικά ελεεινέ τρισάθλιε ανώμαλε σκέπτεται ο αναγνώστης" )-…τι άλλο? Α ναι ηδονές όπως βόλτα με κλεμμένο αμάξι, περπάτημα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, ανελέητο πιρσινγκ σε όλο το σώμα, παιχνίδι στην άμμο, μαχαιριές πίσω από την πλάτη, μασάζ, τζούρες από πρόσφατα χρησιμοποιημένες κιλότες( όχι τις δίκες μου), φούσκωμα προφυλακτικών και άλλες ηλιθιότητες που με εξιτάρουν. Καμιά όμως ηδονή δε συγκρίνεται με ένα απολαυστικό κοτοπουλάκι με πατάτες στο φούρνο.

Σήμερα έκανα και μια προσθήκη που τα έσπασε. Θεεεεεεεεεεεεε μου την σκέπτομαι και σπαρταράει το σώμα μου. Έβαλα γέμιση με τυριά 8 διαφορετικών ειδών. Λέμε για μεγαλείο όχι αστεία. Κάθε μπουκιά και συχώριο σας λέω. Εννοείται βέβαια ότι μαχαιροπίρουνο δε παίζει με το συγκεκριμένο έδεσμα. Έπαιρνα λοιπόν με το χεράκι μου το μπουτάκι το πασάλειφα με μια λεπτή στρώση μουστάρδας το έφερνα στην μύτη μου για να εισπνεύσω ευωδία και με απαλή κίνηση το έμπαζα στο στόμα μου ενώ παράλληλα το κοίταζα με λατρεία για να αποθανατίσω την όλη ιεροτελεστία. Όλες οι αισθήσεις στο παιχνίδι της ηδονής. Μπουκιά με μπουκιά άναβα ο δόλιος. Έφτασα σε πολλαπλούς γαστρονομικούς οργασμούς.

Κρατώ καλά φυλακισμένο στα κελιά της μνήμης μου το γαστρονομικό αυτό όργιο μέχρι το επόμενο…!

Υ.Σ(1) Το μυστικό κρύβεται στο καλό ψήσιμο. Προσοχή μην αρπάξει
Υ.Σ (2) Και βέβαια το καλύτερο παρτ είναι η πετσούλα. Και μη μου μιλήσει κανείς για χοληστερίνες.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2007

7 ταινίες + bonus ιστοριούλα

Καλούμε από τους lazinio, katourimeni podia και allimiamera να παίξω στο νέο “καταπληκτικό” blogoπαιχνίδι με τις 7 αγαπημένες ταινίες. Δε θα τους αρνηθώ. Αυθόρμητα και χωρίς πολλή σκέψη ,λοιπον, καταλήγω στα παρακάτω φιλμς (χωρίς σειρά προτεραιότητας).

1. "2001 η οδύσσεια του διαστήματος" του Κιούμπρικ(1968)

" Ένα ταξίδι στο υπερπέραν του σύμπαντος που συμβολίζει τον κύκλο της ανθρώπινης ύπαρξης. Έναν κύκλο που ξεκινά από την γέννηση και καταλήγει πάλι σε αυτήν περνώντας από την πύλη του θανάτου. Μεγαλοφυές σενάριο και σκηνοθεσία . Αξέχαστη και κλασσική η σκηνή με τον θάνατο του υπολογιστή HAL 9000."


2. "Aποκάλυψη τώρα" του Κόπολα(1979)

"Μονό και μόνο τα 10 πρώτα λεπτά με το “the end” των doors να ακούγεται, στο φόντο τα δάση να φλέγονται και τον Martin Sheen σαν θηρίο στο κλουβί να χτυπιέται στο μικρό του δωμάτιο στερημένος από αίμα και μυρωδιά πολέμου, δεν σου αφήνουν καμιά αμφιβολία για το έπος που ακολουθεί."

3. "ο ψαλιδοχέρης" του Τιμ Μπαρτον(1990)

"Παραμύθι με νόημα. Ευχάριστα το βλέπω ακόμα και τώρα όποτε το βάζει (για χιλιοστή φορά) η τηλεόραση..... Και καταπληκτικό soundtrack , και γαμάτη ατμοσφαιρική σκηνοθεσία και Wynona Ryder, που ήμουν ερωτευμένος στην εφηβεία μου, E! Τι αλλο να θελω?"

4. "Βιριδιάνα" του Μπονιουελ(1961)

"Μαύρο χιούμορ από τον τεράστιο Μπονιουέλ πάνω στην θρησκεία και στην φιλανθρωπία. Η ταινία προσπαθεί με συμβολισμούς να χλευάσει την κεκαλυμμένη υποκρισία της εκκλησιάς. Βλάσφημη και επίκαιρη με σοκάρει ακόμα και σήμερα."

5. "Μάτριξ" των αδελφων Wachowski(1999)

"χάρτινοι ήρωες με νόημα. Ουσία και θέαμα μαζί . Τι καλύτερος συνδυασμος άραγε?"

6 ."ρεμπέτικο" του Κώστα Φέρρη(1983)

" η Ιστορία της Ελλάδας του 20 αιω. μέσα από την πορεία του ρεμπέτικου τραγουδιού. Η γραφή της ταινίας ξεφεύγει από τα ελληνικά δεδομένα. Και βέβαια απίστευτη η μουσική του Ξαρχάκου"

7. "τορέντε το κουλό χέρι του νόμου" του Santiago Segura(1998)

"2 ώρες γέλιου μέχρι τελικής πτώσεως. Κλασσικό ανώμαλο σεξιστικό μεσογειακό γλοιώδες μα και μεγαλειώδες ηλίθιο χιούμορ καταστάσεων από την Ισπανία. Θεός Σεγούρα!!!!."


Υ.Σ(1) χρωστώ στον φίλτατο fight back μια ιστορία με τις λέξεις: Βάτραχος - πολεοδομία - ανάθεμα - εγκεφαλικό – απεξάρτηση. Πάρτε μια πρόχειρη:

"Ένα βάτραχος πήγε στην πολεοδομία να παραπονεθεί γιατί η μικρή λίμνη που τόσα χρόνια είχε για κατοικία κρίθηκε στο νέο σχέδιο πόλης αυθαίρετη με αποτέλεσμα να κινδυνεύει με έξωση. Εκεί στη πολεοδομία ο αγενής υπεύθυνος αδιαφόρησε για το πρόβλημα του. Του συμπεριφέρθηκε σαν ζώο και τον στόλισε με υποτιμητικά σχόλια που έφεραν τον κυρ βάτραχο στα όρια του. Δεν άντεξε ο μικρός μας ήρωας και ξέσπασε κατά του υπευθύνου : “ ανάθεμα την ώρα που σε γέννησε η μάνα σου παλιομαλάκα.” του είπε με οργή. Ο υπεύθυνος θύμωσε και αυτός με τη σειρά του και καθώς ήταν ολίγον τρελός βγήκε από τα ρούχα του , πήρε ένα φυσοκάλαμο , το έχωσε στο στόμα του βατράχου και άρχισε να φυσά με δύναμη. Ο βάτραχος άρχισε να φουσκώνει μέχρι που έσκασε σαν μπαλόνι. Ο υπεύθυνος πολεοδόμος κρίθηκε αθώος από το δικαστήριο καθώς ο ιατροδικαστής έκρινε ότι ο θάνατος του βατράχου προκλήθηκε από εγκεφαλικό και όχι από πνευμονικό οίδημα(άσχετο). Μάλλον ο ιατροδικαστής έπαιρνε πολλά ναρκωτικά. Δύσκολη η απεξάρτηση από τις ναρκωτικές ουσίες σήμερα.

Y.Σ(2) τωρα οποιος περασε απο δω μια βολτα διαβασε αυτο το ποστ και γουσταρει να γραψει και αυτος για τις αγαπημενες του ταινιες ας γραψει. Εγω του πεταω το μπαλακι ετσι κι αλλιως!!!

Τρίτη 13 Μαρτίου 2007

Κάνε το καλό και ρίξ' το στο γιαλό

Αυτή η διαδρομή Δουκίσσης Πλακεντίας-Σύνταγμα με το μετρό έχει γίνει συχνότερη από την διαδρομή σαλόνι-υπνοδωμάτιο στο σπίτι μου. Στέκομαι στο σταθμό της Πλακεντίας και γνωρίζω πια ενστικτωδώς ύστερα από τόσα χρόνια καθημερινός επιβάτης ποτέ θα έρθει ο επόμενος συρμός, πόσο θα κάνει να ξεκινήσει κάθε φορά μέχρι ακόμα και ποσά λαμπάκια φωτίζουν το τούνελ στο μεσοδιάστημα μέχρι τον επόμενο σταθμό. Πάντα καταφέρνω και μπαίνω στο βαγόνι που θα σταματήσει φάτσα με την κυλιόμενη σκάλα στην πλατφόρμα προορισμού, έτσι ώστε η διαφυγή μου από τον υπόγειο σιδηρόδρομο να είναι γρήγορη. Εξάλλου πάντα βιάζομαι. Να σας πω την αλήθεια δεν είμαι και πολύ οργανωτικός στη διαχείριση του χρόνου μου και έτσι δεν έχω την πολυτέλεια να χάνω πολύτιμα δευτερόλεπτα στα μέσα μεταφοράς. Ο ορθολογικός άνθρωπος δεν επιτρέπεται να ξοδεύει πάνω από μια ώρα στις καθημερινές μεταφορές του, λένε σύγχρονες μελέτες. Το θέμα είναι ότι δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί πρέπει να βιάζομαι.

Η αγαπημένη μου θέση είναι εκείνη η μοναχική που η πλάτη της ακουμπάει τοίχο, δίπλα στο ντουλαπάκι με τον πυροσβεστήρα ( αναφέρομαι στους συρμούς του αεροδρόμιου γιου νόου). Μου αρέσει γιατί μπορείς να απλώνεσαι και δεν χρειάζεται να διασταυρώνεις το βλέμμα σου με τους απέναντι. Σε εκείνη τη θέση καθόμουν και σήμερα.

Είδα την καλή γιαγιούλα να μπαίνει βιαστικά, τρόπος του λέγειν, μέσα στο συρμό. Σκάναρε το χώρο γύρω της, με εντόπισε στιγμιαία και έσυρε το κορμί της προς το μέρος μου. Στάθηκε ακριβώς από πάνω μου σαν το χάρο και με κοίταζε επίμονα με εκείνο το λυπημένο ύφος πάνω στο οποίο έχει εξασκηθεί χρόνια. Το κορμί της έμοιαζε κρεμασμένο στη χειρολαβή και τα πόδια της έτρεμαν με χάρη. Οι θέσεις πιασμένες και ο μοναδικός νεαρός στο βαγόνι εγώ . Το σκηνικό χιλιοπαιγμένο: “ανήμπορη γιαγιά εκλιπαρεί σιωπηλά το νεαρό για την θέση του”.

Τα κουρασμένα της βλέφαρα σκέπαζαν τα σβησμένα μάτια της και οι ρυτίδες της πρόδιδαν ένα ταλαιπωρημένο πρόσωπο από το βάρος του χρόνου . Με κοίταζε με ένα υγρό βλέμμα και τα χείλη της χτυπούσαν μεταξύ τους βγάζοντας έναν εκνευριστικό θόρυβο. Γαμώτο έπαιζε καλά τον ρόλο της. Προσπάθησα να στρέψω την ματιά μου αλλού. Διασταύρωνα το βλέμμα μου με τους δικαστές γύρω μου που με κοιτούσαν απαξιωτικά. Η σοβαρή κυρία με το ταγέρ καθισμένη λίγο πιο μακριά με κοιτούσε λοξά και μου απάγγελνε κατηγορίες για παραβίαση του άγραφου νόμου κατά της ασέβειας στα τιμημένα γηρατειά. Ο κύριος με το καλοσιδερωμένο πουκάμισο και την διπλωμένη εφημερίδα παραμάσχαλα που καθόταν απέναντι μου με χλεύαζε σιωπηλά. Ένα αθόρυβο μήνυμα ενοχής πλανιόταν στον αέρα: “ Όταν γεράσεις καμπαμαρου να εύχεσαι να μην έχεις την ίδια αντιμετώπιση”. Διάβολε! Έχανα την μάχη με την ηθική και το ήξερα καλά. Υπέκυψα:

- Παρακαλώ κυρία μου καθίστε! , ξεστόμισα βιαστικά ενώ σηκωνόμουν

Το πρόσωπο της έλαμψε. Βύθισε το κορμί της στη καρέκλα και φώναξε με στεντόρεια φωνή που με αιφνιδίασε

- ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΝΕΑΡΕ ΜΟΥ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΣΑΝ ΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ

« Παρακαλώ» Είπα βιαστικά μέσα από το στόμα μου και γύρισα την πλάτη μου αποφεύγοντας να γευτώ το βλέμμα επαίνου από τους μέχρι και πριν από λίγα λεπτά κατήγορους μου. Η Γιαγιά όμως δεν θα σταματούσε εκεί. Με σκουντά με το μπαστούνι της και αρχίζει το κήρυγμα

- ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΠΡΑΒΟ ΝΕΑΡΕ. ΣΠΑΝΙΖΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ.

- Δεν κάνει τίποτα γιαγιά. Χρέος μου…. απάντησα χωρίς να το πιστεύω.

Άρχιζα να νιώθω αμήχανα. Πάντα νιώθω αμήχανα με τις στημένες ευχαριστίες. Δεν ήξερα όμως τι με περίμενε. Η γιαγιά άρχιζε να εξυμνεί δεξιά και αριστερά το ήθος μου.

- ΕΙΔΑΤΕ ΚΥΡΙΟΙ. ΕΙΔΑΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. ΛΑΜΠΡΟΣ ΝΕΟΣ ΜΕ ΗΘΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ

Οι παραβρισκόμενοι κουνούσαν καταφατικά το κεφάλι τους και μερικοί σιγόνταραν την γιαγιά στους επαίνους.

Χαμήλωσα το βλέμμα μου προσποιούμενος ταπεινότητα. Δεν ένιωσα σε καμία στιγμή κολακευμένος. Δεν άξιζα τα παράσημα τους. Ασφυκτιούσα μέσα σε αυτό το κλίμα αναγνώρισης και ηθικολογίας. Καταραμένοι δεν είμαι εγώ το παράδειγμα που ψάχνεται. Οι προβολείς στραμμένοι πάνω μου. Ετερόφωτος. Το φως με στραβώνει. Δεν αντέχω τα καλά σας λόγια. Δε νιώθω άνετα με το ρούχο του καλού παιδιού που με ντύνεται . Δεν ξέρετε τίποτα για μένα ώστε να με κρίνετε.

Η γιαγιά συνέχισε να με ευχαριστεί. Ευχόμουν να ξεφύγω από τους κόλακες όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Χτυπούσε το μπαστούνι της με δύναμη στο έδαφος, ζητούσε την προσοχή του κοινού και υμνούσε σε χριστούς και παναγιές το ήθος μου και τον χαρακτήρα μου. Άρχιζα να κοκκινίζω και να ξεροκαταπίνω σάλιο. Λιγωμένος από το μέλι τους, καταδιωκόμενος από τα ευχολόγια τους ένιωθα το βάρος της ηθικής αβάσταχτο στη καρδία μου. Καταραμένοι, ψεύτες αφήστε με ήσυχο. Γύρισα και κοίταξα την γριά με βλέμμα αγριεμένο και σοβαρό.

-ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΑ ΚΑΜΙΑ ΘΕΣΗ, ΕΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΕΡΔΙΣΑΤΕ….φώναξα με φωνή σίγουρη και σταθερή

Σύνταγμα. Κατέβηκα και συνέχισα με βήμα αργό, ελεύθερος πια, για τον προορισμό μου.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2007

So you think you can play the air guitar?

Δηλώνω διακεκριμένο μέλος της ελίτ των ελλήνων air guitarists. Είναι γνωστό ότι σε πολλές συναυλίες έχω διακριθεί για το πάθος μου και έχω χειροκροτηθεί για την άρτια “εκτέλεση” των κομματιών που ακούγονται on stage. Κυριολεκτικά το χέρι μου “πετάει” πάνω στο φανταστικό μπράτσο της αέρινης κιθάρας μου σε σημείο που τα βλέμματα των θεατών να στρέφονται αποκλειστικά επάνω μου. Είμαι πάντα μέσα στο ρυθμό, δεν χάνω ακόρντο για ακόρντο και ανεβοκατεβαίνω τις κλίμακες με χαρακτηριστική ταχύτητα και ευκολία. Μιμούμαι άρτια όλα τα στυλ. Ειδικότητα μου το στυλ Jimi Hendrix με φεικ άφρο μαλλί πάνω στη κεφαλή μου και επιδέξιες μελωδικές δαγκωματιές πάνω στις χορδές. Επίσης λανσάρω με τεράστια επιτυχία το μοντέλο Pete Townshend με ταχύτατες περιστροφικές κινήσεις του δεξιού μου χεριού και λυσσαλέο σμπαράλιασμα της κιθάρας φάντασμα με ειδικά φωνητικά εφέ. Τέλος είμαι πιστεύω άσσος στο στυλάκι Angus Young καθώς άνετα καλύπτω χιλιόμετρα μιμούμενος το δικό του ιδιαίτερο silly walk κραδαίνοντας ταυτόχρονα με περίσσιο πάθος και ένταση την αέρινη υπερλουξ φανταχτερή ηλεκτρική μου κιθάρα. Όνειρο μου να εκπροσωπήσω την χώρα μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα air guitar . Με υπομονή και με σκληρή προπόνηση μπροστά από το καθρέπτη το αδιαμφισβήτητο ταλέντο μου δε θα αργήσει να λάμψει και νομοτελειακά θα κερδίσει την παγκόσμια αναγνώριση που του αξίζει. Που ξέρετε μπορεί και εγώ μια μέρα να πάρω το τίτλο του πρωταθλητή και να σταθώ επάξια δίπλα σε θρύλους του χώρου σαν κι αυτόν τον αμερικανό στο παρακάτω βίντεο.

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2007

Ελα μωρή σπάρτα

Προβλέπω τρελό γέλιο με αυτά που θα ακουστούν γύρω από την ταινία "300" και θα ακολουθήσουν την προβολή της. Συγκεκριμένα προβλέπω έξαρση εθνικής συνείδησης του στυλ : κοίτα μάνα μου τι κάναμε στους βαρβάρους, ,παναγία μου ευχαριστώ που είμαι έλληνας και που γαμάω και δέρνω, έτσι γαμάει ο σπαρτιάτης και άλλα τέτοια που θα με διασκεδάσουν τρομερά. Ήδη πείρα μια πρώτη γεύση καθώς είχα την τύχη και την χαρά να παρακολουθήσω σχετικό ρεπορτάζ στη τηλεόραση με την ελληνική αβαντ πρεμιέρα. Η γνώμη της εκλεκτής μπουρζουαζίας που είχε το προνόμιο να παρακολουθήσει το event δεν περιορίστηκε αδέρφια μου μπλογγοελληνες στο καλλιτεχνικό κομμάτι της ταινίας. ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!! Οι καλεσμένοι της προβολής δεν παράλειψαν να εξάρουν την ανωτερότητα αυτού του έθνους , την περηφάνια που πρέπει να νιώθουμε όταν δηλώνουμε έλληνες και άλλα σχετικά. Θα μου πείτε φίλοι μου πρώτη φορά γίνονται αυτά? Όχι αλλά κάθε φορά γελώ περισσότερο!!!.

Στη πραγματικότητα το έργο είναι μεταφορά από κόμικς (Frank Miller) εμποτισμένο περισσότερο με μυθοπλαστικά στοιχειά παρά αποτελεί αναπαράσταση της όποιας ιστορικής αλήθειας. Γι αυτό δείτε το ως ένα διασκεδαστικό μπλογκμπαστερ και απολαύστε το με συνοδευτικό μια μεγάλη χάρτινη γαβάθα γεμάτη από γευστικό ποπ-κορν. Προτείνω να επιλέξετε το σινεμά που προσφέρει το καλύτερο. Πίσω από την σκηνοθεσία βρίσκεται ο σνάιντερ από το σιν σιτι κάτι που μου δίνει ελπίδες για ένα καλό αποτέλεσμα ως αναφορά την σκηνογραφία και την όλη αισθητική της ταινίας.

ΕΛΑ ΜΩΡΗ ΣΠΑΡΤΗ!! ΕΤΣΙ ΠΗΔΑΕΙ Ο ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ Ο ΕΠΙΒΗΤΟΡΑΣ!!

ΑΣΕ ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΡΙΖΕΣ -ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΦΡΙΓΗΛΟΥΣ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥΣ ΟΠΩΣ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΡΕΙΛΕΡ


THIS IS NOT MADNESS, THIS IS SPARTAAAAA XAXAXAXAX!!!!! Α ΡΕ ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΛΑ !!!!!!!