Πώς και σου 'ρθε να γράψεις Blog ρε kabamaru;

Η σχέση μου με τα blogs δεν είναι και τόσο μεγάλη. Έχω διαβάσει ελάχιστα στη ζωή μου. Τώρα τελευταία έχω κάποιους bloggers που διαβάζω καθημερινά (κυρίως γνωστούς και φίλους). Έχει μάλιστα πλάκα το όλο θέμα. Έχω φίλο blogger , παλιό συμφοιτητή, που παρόλο που έχουμε περάσει αμέτρητες ώρες στα έδρανα και στους καφέδες με εκπλήσσει το πόσο λίγο τον ήξερα πριν αρχίσω να διαβάζω τις καθημερινές του σκέψεις. Στις συναντήσεις μας στις καφετέριες της παντείου εκτός από κάποια εισαγωγικά λεπτά για τις απαραίτητες κρίσεις πάνω στη μπάλα, δεν πολυμιλούσαμε. Ο ήχος από τα ζάρια καθώς και κάτι ψιλοκουβεντούλες διατάραζαν την σιωπή. Έτσι ήταν ο χαρακτήρας του, σιωπηλός , κλειστός, κρατούσε αποστάσεις. Από τότε που άνοιξε και αυτός ένα blog, έχω εκπλαγεί για το πόσο διαφορετική γνώμη είχα σχηματίσει γι’ αυτόν.

Δε ξέρω ποιο είναι το κλασσικό μοντέλο blogger. Ίσως ο κλειστός χαρακτήρας ανθρώπου, σαν τον φίλο μου, που προτιμάει να μην καταναλώνει και πολύ σάλιο αλλά να εκφράζεται γραπτώς. Τον παίρνω τηλέφωνο για να μου πει τα νέα του και με παραπέμπει στα γραπτά του. Τι να ανοίγουμε κουβέντα τώρα μωρέ, άνοιξε το pcακι σου και διάβασε τι λέω και άμα γουστάρεις κάνε και comment να μου απαντήσεις. Ίσως, να εμπίπτει το όλο θέμα στην σημερινή εποχή που ο υπολογιστής έχει γίνει προέκταση του εαυτού σου και οι συζητήσεις είναι πια διαδικτυακές. Ίσως να φοβάται κάποιος να εκτίθεται και επιλέγει να κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του. Ίσως όλοι να είχαμε ψώνιο να το παίξουμε δημοσιογραφίσκοι και ψευτοσυγραφείς. Ίσως να είναι όλα τα παραπάνω μαζί η κανένα επίσης.

Τώρα πως εγώ αυτή τη στιγμή πιάνω τον εαυτό μου να γράφει αυτές τις γραμμές έχοντας δημιουργήσει το δικό του blog παραμένει άλυτο μυστήριο. Ούτε θέλω να οργανώσω τις σκέψεις μου, ούτε είμαι κανένας άνεργος δημοσιογράφος που βρήκε αυτό το μέσο να εκφέρει απόψεις , ούτε προσωπικό ημερολόγιο θέλω να κρατήσω( το προσωπικό είναι λίγο οξύμωρο βέβαια) όπως μας παρακινεί το εισαγωγικό tour αυτού του blog system. Λοιπόν παρακάτω θα προσπαθήσω να απαριθμήσω μερικούς από τους λόγους που επέλεξα και εγώ ν’ αρχίσω την ενασχόληση μου με τα blogs, κάνοντας μια προσπάθεια να δώσω απαντήσεις για τα κίνητρα μου (όχι με σειρά βαρύτητας).

1.Βαρέθηκα να ασχολούμαι με την μεταπτυχιακή μου εργασία και ψάχνω τρόπους διαφυγής, δίνοντας παράλληλα την ψευδαίσθηση στον εαυτό μου ότι ο χρόνος που πετώ δε πάει δα και τόσο χαμένος μπροστά στη τηλεόραση.
2.Ακολουθώ την μόδα πάντα και η μόδα επιτάσσει blog σήμερα
3.Δεν έχω τίποτα να ζηλέψω από γνωστούς bloggers σαν το πιτσιρίκο, και μπορώ να έχω και εγώ απήχηση σε ευρύ αναγνωστικό κοινό.
4.Όταν βγαίνω για καφέ με τους φίλους μου δε πολυμιλάμε. Το 50% της ώρας μας παίρνει σιωπηλά και το άλλο 50% με ανταλλαγή χιλιοειπωμένων inside jokes. Υπάρχει έλλειψη έκφρασης. Βασικά νομίζω ότι έχουμε αρχίσει να βαριέται ο ένας τον άλλο.
5.Θέλω να αποδείξω σε μερικούς ότι οι σκέψεις μου δεν είναι ανοργάνωτες και συγκεχυμένες. Στην Ολλανδία που ήμουν πέρσι, με προσφωνούσαν ο “ if you know what I mean” γιατί ύστερα από τα γνωστά μου ατέλειωτα λογύδρια κατέληγα με την συγκεκριμένη φράση μια και έπιανα τον συνομιλητή μου να με κοιτάζει συνήθως με τα μάτια ορθάνοικτα γεμάτα απορία. Μου το λέει και η κοπέλα μου, ότι η σκέψη μου στερείτε δομής. Εγώ επιμένω ότι αυτό οφείλετε σε δυο λόγους. Πρώτον αγχώνομαι στο προφορικό λόγο όταν βιάζομαι να αποδείξω τα λεγόμενα μου και δεύτερον τα ίδια τα λεγόμενα μου είναι πολύ ανώτερα για ένα κοινό νου. Έτσι αποφάσισα να γράφω και να δίνω στο καθένα το χρόνο του να αξιολογεί το τι λέω.
6.Ξέχασα να γράφω στα ελληνικά και θέλω να κάνω πρακτική. Κάτι σαν σκέφτομαι και γράφω. Είναι αλήθεια ότι έχω να γράψω στη γλώσσα μου από την τελευταία εξεταστική στο πανεπιστήμιο πριν 3 χρόνια. Να εμπλουτίσω και το λεξιλόγιο μου ίσως. Νομίζω ότι χρησιμοποιώ όχι παραπάνω από 100 διαφορετικές λέξεις. Οι φράσεις μου δεν έχουν ούτε την στοιχειώδη σύνταξη. Έχω υιοθετήσει μια γλώσσα άκρως προγονική όπου αναμιγνύονται βρισιές και μουγκρίσματα. Είμαι και εγώ ένας από τους βιαστές της γλώσσας και θέλω να το αλλάξω. Μικρός δεν άκουγα την μαμά μου και δεν διάβαζα πολλά λογοτεχνικά βιβλία.

Λοιπόν αυτά για αρχή. Θέλω να ενημερώσω τους αναγνώστες μου ότι δεν θα γράφω καθημερινά και θα λέω ότι μου κατεβαίνει στο κεφάλι if you know what I mean. Επίσης τα σχόλια σας να είναι κόσμια και να συμφωνείτε πάντα σε αυτά που λέω. Έτσι κι αλλιώς αργά η γρήγορα θα καταλάβετε ότι έχω δίκιο.

Τα λέμε!!!!