O Έλληνας Λάρρυ Μπέρντ ( Μιά αληθινή ιστορία για την Γέννηση ενός θρύλου)

Η μεγάλη αίθουσα του μπάσκετ ήταν επιβλητική. Κάλυπτε τις προδιαγραφές ενός επαγγελματικού γηπέδου. Ποτέ δεν έκρυβε το θαυμασμό του γι αυτήν ο καμπαμαρου. Είχε πάει πολλές φόρες αλλά το αίσθημα δέους τον διακατείχε σχεδόν πάντα. Από τις αλάνες των Αθηνών που ίδρωνε σε μπακετικα απογεύματα με τους φίλους του βρισκόταν σε ένα κλειστό γήπεδο 2000 θέσεων όπου παρέχονταν όλες οι ανέσεις για έναν οποιοδήποτε επαγγελματία αθλητή .

Ήταν Πέμπτη απόγευμα. Η ώρα για την dream team όπως έλεγαν μεταξύ τους οι φοιτητές. Ήταν η μέρα που τα αμερικανάκια κολεγιόπαιδα έπαιρναν την πορτοκαλί και άπλωναν τα μπασκετικα του προσόντα στο κλειστό sport Centrum van Erasmus Universiteit. Οι περισσότεροι ήταν από προγράμματα ανταλλαγής και είχαν έρθει στο Ρότερνταμ για διακοπές. Περνούσαν ώρες ατέλειωτες στο παρκέ. Όλοι τους είχαν δοκιμάσει την τύχη τους στα ειδικά camps για το NCAA . Μαύροι αθληταραδες με απίστευτη μυϊκή δύναμη σηκώνονταν και πήδαγαν στο θεό. Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό. Καρφώματα, γρήγορες πάσες, ρεβερς ντρίπλες, τάπες και εντυπωσιακά καλάθια συνέθεταν το σκηνικό στο δίωρο show που πρόσφεραν. Οι λοιποί θνητοί, μαζί τους και ο καμπαμαρου, έκαναν άκρη στην εμφάνιση τους στο παρκέ. Σταματούσαν οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα μιας και αυτό που εκτυλισσόταν στο γήπεδο δεν άφηνε κανένα αδιάφορο. Μαγνήτιζε του πάντες που αποσβολωμένοι έμεναν να χαζεύουν το εκπληκτικό παιχνίδι κατακλύζοντας τις κερκίδες.

Ο καμπαμαρου στεκόταν μόνος του σε μια γωνία του γηπέδου και έσκαγε την μπάλα με δύναμη στο έδαφος. Στεκόταν ακίνητος στην ιδία θέση και ντριπλαρε την μπάλα μηχανικά. Η σκέψη του έκανε ταξίδια αόριστα. Στο βάθος οι αμερικανοί έκαναν ζέσταμα πριν αρχίσουν το πρώτο διπλό. Εκείνη την πέμπτη είχαν κάνει την εμφάνιση τους πιο νωρίς. Στο γήπεδο δεν υπήρχε κανένας άλλος παρά μόνο αυτοί και ο καμπαμαρου. Κραυγές επιβράβευσης έβγαιναν από το στόμα τους όταν κάποιος ολοκλήρωνε ένα εκπληκτικό κάρφωμα. Είχαν ένα ύφος κυριαρχικό στο χώρο. Ήταν οι βασιλιάδες στο βασίλειο τους και ήξεραν καλά να επιδεικνύουν το ταλέντο τους. Ο καμπαμαρου ήξερε ότι πέρναγε απαρατήρητος. Ήταν σε ένα χώρο που δεν άνηκε. Δεν έβρισκε λόγο να κοντοστέκετε εκεί αμίλητος και να χαζεύει.Δεν είχε νόημα να κάτσει άλλο. Κανένας δεν του ζήτησε να φύγει αλλά ένα αίσθημα περίεργο τον κυρίευε. Ένιωσε σαν παράσιτο σε κάτι που δεν ανήκει, μια παραφωνία σε μια παράσταση που θα δίνονταν από άλλους για άλλους. Έπρεπε να φύγει από την σκηνή των πρωταγωνιστών και να κάτσει εκεί που ανήκει στην πλευρά των θεατών . Έκανε ένα βήμα να απομακρυνθεί γυρίζοντας την πλάτη του στους αμερικανούς. Μια φωνή τον σταμάτησε. Ήταν ένας από αυτούς.

Τον πλησίασε γρήγορα. Όταν ήρθε σε απόσταση αναπνοής από τον καμπαμαρου κρύφτηκε ο «ουρανός». Δυο μετρά ύψος και άλλο τόσο πλάτος μια μαύρη ντουλάπα που σου κόβει το οξυγόνο. Με την γνωστή αφροαμερικανικη διάλεκτο κατευθείαν από τις γειτονιές του Μπρονξ άρχισε να μιλεί γρήγορα. Μονό το λαχάνιασμα, από τις προσπάθειες του στο ζέσταμα πριν, προκαλούσαν κάποιες κόφτες διακοπές στο λόγο του. Ο τόνος της φωνής του πρόδιδε ένα αίσθημα απόγνωσης. Ο καμπαμαρου αν και ήταν δύσκολο να αποκρυπτογραφήσει τα αγγλικά του "τέρατος" κατάλαβε από τα συμφραζόμενα ότι οι αμερικανοί φίλοι του δεν μπορούσαν να συμπληρώσουν 10αδα για το παιχνίδι μιας και ένα από αυτούς έπαθε διάστρεμμα στο ζέσταμα. Ήθελαν να συμπληρώσει αυτός τον απαιτούμενο αριθμό.

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα δέχτηκε. Δεν έκανε πίσω. Δεν είχε συνηθίσει να λέει όχι. Θα ήταν αγένεια σκέφτηκε. Ποτέ δεν κατάλαβε τι τον ώθησε να πάρει μέρος μιας και ήξερε καλά ότι η παρουσία του ανάμεσα στα θηρία θα ήταν καταστροφική για το άθλημα. Μια εσωτερική φωνή όμως του είπε να δοκιμάσει. Να πάρει το ρίσκο και να προκαλέσει την τύχη του. Να φλερτάρει με τάσεις μεγαλομανίας , ματαιοδοξίας και επιδεικτισμού μέχρι τότε άγνωστες γι αυτόν.«Από πού είσαι μεν?» τον ρώτησε κοφτά ένας από αυτούς « ε..απο Ελλάδα» απάντησε το ίδιο κοφτά, « δώσε πάσα και όλα θα πάνε καλά» του είπε με ένα ύφος καθησυχαστικό και συμβουλευτικό

Ο κόσμος άρχιζε να κατακλύζει το γήπεδο. Ο καμπαμαρου που μέχρι τότε ήταν ήρεμος άρχιζε να αισθάνεται ένα βάρος. Τόσα μάτια στραμμένα επάνω του ήταν κάτι πρωτόγνωρο γι αυτόν. Για τους άλλους ήταν ένας ακόμα αγώνας, το δικό τους σόου, η δίκια τους παράσταση. Αυτός έπρεπε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Ήταν κοντά στον πιθανό εξευτελισμό που θα πλήγωνε τον εγωισμό του. Τι ήταν εξάλλου. Ένας λευκός, μετρίου αναστήματος με ανύπαρκτο μυϊκό σύστημα. Ένα πρόβατο στο στόμα των λύκων. Χαμένος από χέρι.

Η μοιρασιά των παικτών έγινε στα γρήγορα. Η απογοήτευση έκανε φευγαλέα την εμφάνιση της στα πρόσωπα εκείνων που έλαχε να είναι στην ιδία ομάδα με εκείνον και ο καμπαμαρου το ένιωσε κάτι που του δημιούργησε, μέσα σε όλα, και ένα αίσθημα εύθηνης να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και να διαψεύσει τις ανησυχίες τους. Το παιχνίδι αρχίζει και πρώτη επίθεση για τον καμπαμαρου και τους συμπαίκτες του. Η μπάλα αλλάζει χέρια με δαιμονιώδη ρυθμό, προσπαθεί να βρει τα πατήματα του. Ξεμαρκάρετε και έχει την μπάλα στα χέρια του.Τα σκριν έχουν δουλέψει και ο διάδρομος προς το καλάθι ελεύθερος. Τι ευτυχία! Πρώτη επίθεση και ένα βήμα από το καλάθι, ένα μπάσιμο. Μοιάζει τόσο εύκολο. Ένα ιδανικό ξεκίνημα. Παίρνει φορά πατεί γερά έτοιμος να αφήσει την μπάλα στο καλάθι. Σε δέκατα του δευτερολέπτου η μπάλα βρίσκετε στη κερκίδα. Ο δίμετρος σέντερ τον κοιτάζει σαν να του λέει μη τολμήσεις να ξαναμπείς στη ρακέτα γιατί την κατάληξη την ειδές. Τάπα αυτοκρατορική, τάπα στα μούτρα του και για μια στιγμή τέλος και στον ενθουσιασμό του.

Τώρα σε θέση άμυνας. Έχει αναλάβει τον πιο εύκολο θεωρητικά παίχτη. Τον μοναδικό λευκό των αμερικανών. Δεν έπαιρνε συνήθως πολλές προσπάθειες αλλά με τον καμπαμαρου αντίπαλο αναθάρρεψε. Κάνει μια προσπάθεια να πάρει την εσωτερική, ο καμπαμαρου κάνει να τον ακολουθησει.... μάταια. Πρώτο καλάθι και 2-0.

Το παιχνίδι εξελίσσετε. Είναι προσυμφωνημένο να τελειώσει στους 30 πόντους. Ο καμπαμαρου υποκύπτει στο ένα λάθος μετά το άλλο. Είναι η ευτυχία προσωποποιημένη για κάθε αντίπαλο και η κατάρα για κάθε συμπαίκτη του. Είναι απογοητευμένος. Θέλει να τελειώσει το μαρτύριο. Μένει από δυνάμεις. Το σκορ στο 15-8 για τους αντιπάλους και διάλειμμα για κάποιες ανάσες. Λυγίζει τα γόνατα του από την κούραση. Προσπαθεί να βρει την ανάπνοη του. Ο ιδρώτας στάζει στο πρόσωπο του. Σκουπίζετε και κάθετε στο πάγκο.

Το παιχνίδι ξαναρχίζει. Το σκορ στο 20-10. Μια εύκολη επικράτηση για τους αντιπάλους διαγράφετε. Η μπάλα είναι στα χέρια του. Είναι ελεύθερος έξω από την γραμμή του τρίποντου. Είναι η ευκαιρία να κάνει αισθητή την παρουσία του. Συγκεντρώνετε και σουτάρει. Η μπάλα διαγράφει πορεία προς το καλάθι. Μέσα. Το χαμόγελο επιστρέφει δειλά. Οι παραινέσεις από τους συμπαίκτες του δίνουν τη δύναμη να συνεχίσει. Αναθάρρεψε. Στέκετε στα πόδια του. Ένα σουτ ακόμα και αλλαγή της ψυχολογίας προς το καλύτερο. Πάλι μέσα. Αυτό είναι. Έχει πια επιστρέψει. Νιώθει έτοιμος για όλα. Ξαφνικά νιώθει το χέρι του "καυτό". Σίγουρος ότι η ευστοχία του δεν θα τον εγκαταλείψει. Ακούει μονό την ανάσα του. Έχει τα αυτιά του κλειστά στο θόρυβο που δημιουργούν οι παραβρισκόμενοι. Είναι συγκεντρωμένος στο παιχνιδι 100% και με ανεβασμένη ψυχολογία βελτιώνει το παιχνίδι του συνολικά, σε άμυνα και σε επίθεση.

Τελευταία επίθεση. Μαζί του έχει ανέβει και η ομάδα ροκανίζοντας την διάφορα. Το σκορ στο 29-27. Ένα τρίποντο και θα έφταναν πρώτοι στους τριάντα πόντους. Η μπάλα στα χεριά του τζερρυ. Ένας άκρως αθλητικός τύπος με μπασκετικη ιδιοφυΐα και εκνευριστική αποτελεσματικότητα. Η τελευταία φάση είναι για τους καλύτερους και αυτός που θα πάρει την προσπάθεια ήταν ο τζερρυ. Μαρκάρετε καλά και δεν έχει χώρο να κινηθεί προς την αντίπαλη μπασκετα. Το μαρκάρισμα ασφυκτικό. Ψάχνει κάποιον ελεύθερο. Πάσα στον καμπαμαρου

Τα σκριν έχουν δουλέψει και είναι αμαρκάριστος. Τελευταία επίθεση και είναι φάτσα με την προοπτική να γίνει ο μαν οφ δε ματς. Σηκώνετε χωρίς δεύτερη σκέψη. Νιώθει σίγουρος όσο ποτέ. Νιώθει βασιλιάς. Τώρα αυτός είναι ο πρωταγωνιστής και θα κάνει θριαμβευτικό φινάλε. Δεν θα αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Η μπάλα φεύγει από τα χέρια του γλυκά…..

Τα φωτά σβήνουν στο επιβλητικό γήπεδο. Δεν είναι πια μόνος. Είναι περιτριγυρισμένος από του συμπαίκτες του. Ένα χαμόγελο έχει σχηματιστεί στα χείλη του από την τελευταία φάση και δε λέει να φύγει. Οι φιλοφρονήσεις προς το πρόσωπο του διαδέχονται η μια μετά την άλλη. Ήταν ο ήρωας της μιας στιγμής, του ενός σουτ. Από δικό του καλάθι ήρθε η νίκη. Ο σέντερ την αντίπαλης ομάδας που του έκρυψε το φως στη πρώτη προσπάθεια του παιχνιδιού τον πλησιάζει. « Great game man, I hope next time we ll be on the same team… you are the GREEK LARRY BIRD!!!”

Ο καμπαμαρου ποτέ δεν ξαναέπαιξε μαζί τους. Δεν ήταν χαζός. Είχε κάνει το παιχνίδι της ζωής του. Μόνο μια φορά κοιμάται ο θεός και σε κάνει κατά λάθος ήρωα. Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο έλαμψε στα γήπεδα της Ολλανδίας ο έλληνας Λάρρυ Μπέρντ και ο μύθος του ζει και βασιλεύει.