Ο πάπαραιζ εφιάλτης της bitch girl

(Παρέμβαση: Το παρακάτω κείμενο είναι στο πλαίσιο της εκστρατείας ξεκατινιάσματος που ξεκίνησαν ο fight back και ο lex luthor. Κρίνεται όμως καθυστερημένο καθώς τα παιδιά το λήξαν το στόρι. Βέβαια η κόντρα τους ήταν προσχεδιασμένη. Με κοινό ποστ εξηγούν και τους λόγους. Εγώ ήξερα το κονσεπτ από την αρχή άρα οποιοδήποτε εριστικό κομεντ μου στα ποστ των παιδιών είναι στο πλαίσιο της φαρσοκωμωδίας που έστησαν. Επίσης με μπιτς γκερλ δεν έχω τίποτα να χωρίσω και το μπλογκ της μου αρέσει πολύ . Σε ότι ακολουθεί παρακάτω δώστε βάση στο αστείο του πράγματος άμα κρίνεται ότι υπάρχει. Πάντως μου τη σπάει που αποκαλύφθηκε η συνωμοσία πάνω που τα εικονικά μαλλιοτραβήγματα άρχιζαν να μου αρέσουν.)
-----------
(ενναλακτικός τίτλος...Ξεκατίνιασμα με Μπιτσ Γκερλ)

Παρακολουθώ με σοκ και δέος θα έλεγα το ξεκατίνιασμα που έχει ξεσπάσει στην μπλογγοσφαιρα. Ξεκίνησε από ένα ποίημα του Μέγα fightback το οποίο το βρήκα εξαιρετικό. Είναι αλήθεια ότι ο τίτλος του μου θύμισε ένα κείμενο που είχα διαβάσει παλιά σε ένα άλλο μπλογκ και προς στιγμήν νόμιζα ότι ο Απίθανος μπλογγερ προέβει στο μέγιστο ατόπημα της κλοπής πνευματικών δικαιωμάτων που τόσο προασπίζονται (ναι καλά τώρα) στο χώρο του ιντερνέτ. Γρήγορα κατέληξα ότι αυτό δε μπορεί να συμβαίνει γιατί το αριστούργημα του fight back δεν είχε να κάνει σε τίποτα με το ποταπό άθλιο κειμενάκι που είχα διαβάσει ένα μίζερο χειμωνιάτικο απόγευμα που θύμιζε καλοκαίρι (κάνω ταυτόχρονα και comment καταγγελία για τα τερτίπια του καιρού) και με πείρε ο ύπνος πάνω στο πληκτρολόγιο.

Η άμεση απάντηση του Ηρακλειώτη , που δυστυχώς δεν είναι Χανιώτης, μου έλυσε τις απορίες τελικά για το που το είχα συναντήσει το εν λόγο άθλιο διήγημα .( εδώ παίρνω ρίσκο είναι η αλήθεια γιατί άμα προβώ σε ειρωνείες τοπικιστικού χαρακτήρα θα με πάρει ο διάολος κανονικά και οι κρητικές κατάρες είναι οι χειρότερες. Επιπλέον πιστεύω ότι το πιλάφι ηρακλείου είναι καλύτερο από το Χανιώτικο άρα ας σταματήσω εδώ). Είναι φανερό οπως φαινεται απο τις αντεκλισεις του με τον φαιτ οτι ζηλεύει νιωθωντας την απειλη του "paparisethis" που παει να του κλεψει τον τιτλο του μεγα μπλογγομυθιστηρογραφου.

ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΕΣ. Δε θα προβώ εγώ ένας ευυπόληπτος μπλογγερ σε τατιανιστικες πρακτικές. Εξάλλου ένας άθλιος άσημος ιδιοκτήτης ενός ιστοχώρου με 10 χιτς περ ντει από τους ίδιους και τους ίδιους είμαι που χαίρεται επειδή έσπασε ύστερα από τρεις μήνες το φράγμα των 30 comments (κοίτα το προηγούμενο αριστούργημα μου) επειδή του έκανε συνεχόμενα κομεντ ο τρύπια βάρκα. Δε πειράζει όμως οι μεγάλοι κερδίζουν την εκτίμηση και την αναγνώριση μετά τον θάνατο. ΟΚ αρκετά με την αυτοκριτική και την κλάψα. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι ανώτερος άνθρωπος και δεν ασχολούμαι με τέτοιες μαλακιές.

Γι αυτό λοιπόν:

Bitch girl αγαπητή, έχεις τίποτα μαζί μου? Δηλαδή επειδή σου θίξαμε τον wolverine , ένα άθλιο φαλλοκρατικό υποκείμενο, επειδή σου κάναμε κάνα δυο-τρία λινκ του "paparisethis", που τα σπάει, στον ιστολόγιο σου πρέπει να δεχόμαστε αυτή την απρόκλητη επίθεση σου . Οκ bitch ένα θα σου πω, ότι όταν γίνεσαι bitch με φαντάζομαι να δαμάζω τα κύματα και να ταξιδεύω με την επιδεξιότητα ενός ninja σαν και της δικής μου κλάσης μίλια μακριά μέχρι το νησί σου και να ξεβράζομαι στη κοντινότερη παραλία. Εκεί βρίσκω το σπίτι σου όπου με το ανθεκτικό και αδιάβροχο σπρέι μου( από τις ένδοξες μέρες του γκράφιτι) γράφω περιμετρικά του σπιτιού σου το λινκ του "paparisethis". Εσύ εκείνη τη στιγμή ξυπνάς έντρομη από έναν εφιάλτη όπου ένα γιγάντιο λινκ "paparisethis" προσγειώνεται στο κεφάλι σου, και νιώθεις προς στιγμή ανακουφισμένη που δε γίνεται στη πραγματικότητα. Ακούς το θόρυβο από το φριτς του σπρέι που σκάει πάνω στο τοίχο και πετάγεσαι έντρομη έξω. Βλέπεις το σπίτι σου γεμάτο με "paparisethis" συνθήματα , δεν αντέχεις, γονατίζεις απελπισμένη και φωνάζεις έλεος καθώς παράλληλα δάκρυα απόγνωσης κυλούν από το αριστερό σου μάγουλο. Εγώ σε μια γωνία καπνίζω ένα τσιγάρο και αφουγκράζομαι με όλες τις αισθήσεις μου τον βουβό( όχι και τόσο) σου πόνο. Γυρνάς το κεφάλι σου και πέφτεις στα πόδια μου και με οίκτο ξεστομίζεις τα εξής:

«Σταμάτα υπέρτατε νιντζα και εγώ υπόσχομαι ότι θα διαβάζω το "paparisethis" σε καθημερινή βάση,δείξε έλεος, Σε ικετεύω»

Εκεί τελειώνει η φαντασία μου και ίσως αρχίσει η ευσπλαχνία μου.

Λοιπόν σταματώ εδώ αν και έχω πολλά για την σκούφια πολλών άλλων(εδω μπαινει κανονικα "γουνα" οπως ευστοχα παρατηρει ο τρυπια βαρκα ως προσωπικος μου επιμελητης παρακατω στα κομεντς αλλα δεν κανω ποτε εντιτ στα λαθη μου και αυτο ειναι θεμα αρχης). Εξαιρούνται οι υπέρτατοι φίλτατοι συνοδοιπόροι του ανεπανάληπτου εγχειρήματος "paparisethis" τους οποίους σέβομαι και εκτιμώ. Επίσης από την μπλακ λιστ εξαιρείται ο σεξπυρ(είναι ο μόνος που κάνει κομεντ στο μπλογγ μου πάντα ) που είναι άτομο και ο κατουρημένη ποδιά που την φοβάμαι σε μια πιθανή αντιπαράθεση (έτσι χωρίς λόγο).

Αρκετά με το ξεκατίνιασμα και τώρα πρόταση:

Ο καμπαμαρου πινει το αιμα της bitch girl

Πηγαίνετε τώρα να δείτε την παράσταση Νοσφερατου Διδοντικους από την ομάδα Ex Animo στο θέατρο της Άνοιξης. Τα παιδιά τα σπάνε . Το έργο πρόκειται για μια παρωδία της γνωστής μεταφοράς του δράκουλα του Στοουκερ από τον Κόπολα (καμιά σχέση με την κινηματογραφική παρωδία του Μελ Μπρουκς με τον Λεσλι Νιλσεν). Μια σατιρική ματιά πάνω σε μια από τις πιο όμορφες ιστορίες αγάπης , γραμμένη το 1897, που στη βάση της περιέχει το υπέρτατο φιλοσοφικό προβληματισμό (τι είναι καλό και τι είναι κακό). Αυτό προσπαθεί να τονίσει και η παράσταση μέσα από κωμικά στοιχειά που βασίζοντα στην κίνηση και στην μίμηση καθώς και στον αυτοσχεδιασμό. Μη το χάσετε γιατί θα χάσετε

«καλώς ήρθατε στο σπίτι μου ! περάστε ελεύθερα και με την θέληση σας και αφήστε μου κάτι από την ευτυχία σας»
Δράκουλας. Μπραμ Στοουκερ ,εκδ Στοχαστής , μετφ. Ανέττα Καπόν