Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007

Ο Κινηματογραφικός Βασιλιάς

Σαπισμένο βράδυ Κυριακής παρέα με την τηλεόραση η οποία στη μέση του καλοκαιριού δεν έχει να δείξει κάτι σημαντικό πέρα από αφόρητες επαναλήψεις ελληνικών σειρών τύπου «εμείς και εμείς» και χιλιοπαιγμένες ταινίες τύπου ο βράχος. Έκατσα και είδα την τελευταία ξανά. Καλοφτιαγμένη πατριωτική αμερικανική ταινία που η καταιγιστική δράση της είναι καλή συντροφιά για κυριακάτικο βράδυ. Μέσα σε ένα βομβαρδισμό χορταστικών οπτικών και ηχητικών εφέ υπάρχουν όμως και κάποιες σκηνές που σε βάζουν σε ένα μηχανισμό σκέψης και περισυλλογής που καταλήγει σε μια όχι δα και τόσο πρωτότυπη αλλά σίγουρα ξεκάθαρη διαπίστωση. Είναι καταπληκτικό λοιπόν πως ο αμερικανικός κινηματογράφος συντηρεί το μύθο του Προέδρου της χώρας ως του απόλυτου άρχοντα του λαού. Δεν είναι μόνο η ενσάρκωση της απόλυτης εξουσίας αλλά και το παράδειγμα ηθικής ακεραιότητας και σοφίας. Υπάρχει σκηνή στη ταινία όπου ο σχεδόν σύγχρονος φιλόσοφος του αμερικανικού έθνους υμνεί με ένα δυνατό λογύδριο την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης εν ήδη πλατωνικού διαλόγου έτοιμος να πάρει στις πλάτες του ως μέγιστος Ανήρ την μεγάλη απόφαση που θα κρίνει και την έκβαση της επικίνδυνης αποστολής. Δεν έχει σημασία το στόρι της ταινίας αλλά είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτο και προσωπικά μου προκαλεί δέος το πόσο δεξιοτεχνικά κτίζεται η ανυπέρβλητη φιγούρα του Προέδρου μέσα από το κινηματογραφικό φακό. Αγέρωχη, σίγουρη, αποφασιστική, στέρεα φαίνεται στην σχεδόν μυσταγωγική σκηνή που τον δείχνει να παίρνει την κρίσιμη απόφαση και να ενεργεί ωσαν από μηχανής θεός για το καλό της ανθρωπότητας. Υπηρέτης του δικαίου και του απόλυτου καλού παρουσιάζεται ο Αμερικανός άρχοντας μέσα από το πρίσμα του συντριπτικού ποσοστού των ταινιών του Χόλυγουντ σε σημείο που να του αποδίδεται το αλάθητο του πάπα. Δηλαδή σε ένα χρονικό συσχετισμό θα το εξίσωνα με τα έργα του Μολιέρου όπου πάντα την δίκαιη λύση και το ηθικό δίδαγμα στο τέλος της ιστορίας ήταν έργο της αυτού μεγαλειότητας του Βασιλιά της Γαλλίας . Έτσι και στον 21αι ο κατ’ουσιαν αυτοκράτορας του σύγχρονου κόσμου πρέπει να φανεί μέσα από την τέχνη-υπηρέτη πάνσοφος κριτής για να δικαιώσει πρώτον το αξίωμα του και δεύτερον το μεγαλείο του λαού από το οποίο προέρχεται. Καλά θα μου πείτε κύριε Καβαμαρών, αυτά είναι γνωστά, αλλά ρε παιδιά κάθε φορά που σκέπτομαι πόσο απέχει η ιδεατή ας πούμε κινηματογραφική «εικόνα» από την πραγματικότητα, όπου ο πρόεδρος ή ο βασιλιάς ανά του αιώνες δεν ήταν παρά ένας καλός γκολφερ και κατά άλλα πιόνι των συμφερόντων των εκάστοτε αυλικών του, σχηματίζεται ένα φευγαλέο και, στο κάτω κάτω της γραφής, αδιάφορο μειδίαμα στο πρόσωπο μου το όποιο είπα να σας το επιδείξω.

17 σχόλια:

Misirlou Oubliez είπε...

Εξαιρετικο.

Misirlou Oubliez είπε...

Απο τα κειμενα που παραλιγο να παραβω τις αρχες μου και να τα διαβασω.

kabamaru είπε...

XAXAXAXA RE MISI KAI LEW POIOS ME DIAVAZEI 2 TO PRWI!

Κολοκύθι είπε...

O Καμπαμαρού είναι ο Βασίλης Ξηρός.

mc είπε...

Έγινα μια Μισιρλού. Σόρρυ αλλά δε παίζει να το διαβάσω ρε. Αλλά ο βράχος δε μου άρεσε καθόλου. Και ακόμα δεν έχω βάλει σκούπα με σας που έμπλεξα.

lee είπε...

Εμ , πως αλλιως να δικαιολογησουν τον "αρχηγο" που εχουνε? Αν και το Forrest Gamp του ταιριαζει καλύτερα!

lazinio είπε...

re mpas kai theleis na gineis vasilias sti thesi tou vasilia?

Σπύρος Σεραφείμ είπε...

καλά έκανες, ρε, τα μειδιάματα είναι ευπρόσδεκτα!

Ανώνυμος είπε...

Εύγε Καμπαμαρού! Μπαίνεις με "γενναία" και σταθερά βήματα στο νόημα του Ντεμπορικού όρου "θέαμα". Μια έννοια που αν δε γίνει σύντομα κατανοητή από μια πλειοψηφία ανθρώπων, "την έχουμε βαμμένη από χέρι"...

kabamaru είπε...

kolokithi nai egw eimai kateytheian apo to computer room tvn fulakwn

ampot kala re oute kai mena mou aresei o vraxos

lee sigoura nai

lazinio auto einai gnwsto

zaratustra akougetai tromaktiko ayto pou les...xe!

Aggelos Spyrou είπε...

Πρέπει να κοιμηθείς και λίγο κάποια στιγμή. :)

Ανώνυμος είπε...

Είναι τρομακτικό αδερφέ μου! Μέσα από αυτή τη φάση του blogspot (που εσύ μου έδειξες, thanks!) ζήσαμε τραγικές στιγμές, βλέπε: Μαρία Καλυβίνου, πυρκαγιές... Και που είσαι ακόμη... Εδώ τα βλέπουμε λίγο πιο αληθινά, αφού λείπει η παρέμβαση των Ευαγγελάτων και υπάρχει αμεσότητα και αμφίδορμη επικοινωνία. (σημ. "Αμφίδρομη επικοινωνία" πλεονασμός, αναγκαίος όμως αφού μερικοί κάφροι προσπαθούν να μας πείσουν ότι υπάρχει και μονόδρομη επικονωνία. Omg!)
Η χυδαιότητα και η απανθρωπιά που περνάει στις μέρες μας τόσο light, σαν εκπομπή του Αρναούτογλου, είναι πραγματικότητα και το όπλο της είναι το "θέαμα".

αμμος είπε...

Μου αρέσουν πολύ ο τρόπος που γράφεις τα πολιτικά σου κείμενα, ακόμα και όταν διαφωνώ (δε συμβαίνει εδώ). Για το θέαμα τα 'πε κι ο Ζαρατούστρα, ας μην επαναλαμβάνομαι

[Τώρα που είναι και καλοκαίρι δοκίμασε τη "Βίβλο των Ηδονών" του Ραούλ Βανεγκέμ, ήταν καταστασιακός σαν τον Ντεμπόρ αλλά γράφει πολύ πιο απλά.]

eternal_worm είπε...

re kaba to kalokairi kai i zesti se pirazoun se megisto ba8mo paidaki mou.

mipws na pas kapou na xalarwseis makria apo o8ones kai ypologistes?

kabamaru είπε...

aggelos kalinuxta!

zaratustra pesta

ammos euxaristw gia tin protasi sou

worm min anisixeis se ligo tha tin kopanisw kai egw gia paralies

numb είπε...

ωραία. θα γράψεις νέο post; άντεεεεε

kabamaru είπε...

eftaseeeeeeeeeee!!!!!